سه روايت درباره عيد قربان
محسن غرويان
نكته اول: عيد قربان نشانه‌اي از ايثار و فداكاري انسان است در برابر خداوند و اخلاص و عبوديت آدمي در برابر معبود.
روايت عيد قربان، روايت از خودگذشتگي در برابر معبود است.
روايتي از اينكه حضرت ابراهيم آن قدر عاشق بود كه حاضر شد، فرزند خود را در راه محبوب قرباني كند، اسماعيل را به قربانگاه ببرد و تسليم امر پروردگار
باشد.
اما خداوند وقتي اين اخلاص و ايثار را در ابراهيم ديد پذيرفت و به جاي آن دستور داد گوسفندي را اين حضرت قرباني كند. چنين از خودگذشتگي بزرگ و تاثيرگذار و اين عمل مخلصانه حضرت ابراهيم باعث شد تا قرباني كردن و ذبح گوسفند همچنان به عنوان يكي از اعمال و مناسك حجاج در سرزمين مكه به يادگار بماند.
نكته دوم: از نكات مهم ديگر عيد قربان اين است كه انسان بتواند از علايق شخصي خود عبور كند و مقامات دنيوي، شهرت، ثروت و ساير علقه‌هاي خود را كنار بزند.
حجاج ما نيز كه عمل قرباني را انجام مي‌دهند، با گوشت اين قرباني فقرا، مسكينان و مستمندان را اطعام مي‌كنند. اين حركت سمبلي و نشانه‌اي است براي اينكه بعد از بازگشت از سرزمين وحي و اعمال و مناسك حج، حجاج به فكر نيازمندان جامعه باشند و همه لذت‌‌ها، خوشي‌ها و ثروت را براي خود نخواهند و بتوانند به ساير اقشار نيازمند جامعه برسند. در واقع درس بزرگي كه عيد قربان به حجاج و به همه مسلمانان مي‌دهد، درس گذشت و فداكاري و ايثار براي خدمت به خلق است.
نكته سوم: عيد قربان تنها براي مردم عادي نيست؛ حكومت‌‌ها هم بايد تلاش خود را تماما بر اين بگذارند كه به اقشار ضعيف، آسيب‌پذير و مستمند جامعه خدمت كنند.
مديران و مسوولان ما بايد در اين عيد قربان همين درس را به نحو عملي انجام دهند و گشايشي در كار و زندگي مردم ايجاد كنند.
مراسمي مثل عيد قربان بايد الهام‌بخش باشد؛ براي ايجاد انرژي مثبت در افراد جامعه و اميدواريم كه اين عيد قربان سرآغاز جديدي براي همبستگي و اتحاد ملي و انسجام و رفع كدورت‌‌ها باشد.