قهرماني آسيا و دغدغه المپيك
البته به اعتقاد من هر سه نفر ويژگي‌هايي دارند كه بايد به دقت مورد آناليز قرار بگيرد. در وزن 86 كيلوگرم ديديم كه بذري همچنان همان اشتباهات سابق را دارد و گزينه نهايي آقاي محمدي هيچ كس ديگري جز حسن يزداني نيست. در غياب او قطعا كامران قاسم‌پور كه قهرماني اميدهاي جهان را دارد، شانس بيشتري دارد. در 74 كيلوگرم با توجه به شكست حسين‌خاني و شكست سال‌هاي گذشته اين كشتي‌گير به نظر او ديگر شانسي براي حضور در المپيك ندارد و اين آخرين شانسي است كه كادر فني به او داده و گزينه نهايي محمدي قطعا يونس امامي است. در 57 كيلوگرم نيز با توجه به نمايشي كه سرلك از خودش ارايه داد بدون هيچ ابهامي رضا اطري گزينه نهايي محمدي خواهد بود.
نكته نهايي كه مي‌توان به آن اشاره كرد، رقابت سنگين هند براي كسب عنوان قهرماني كشتي آزاد بود. شايد تصور شود هندوستان امسال پيشرفت كرده ولي اينچنين نيست. درست همان زماني كه ما قدم در راه المپيك گذاشتيم آنها هم حضور داشتند و اولين حريفي كه ما در المپيك شكست داديم، يك حريف هندي بود كه منصور رييسي او را برد. در همان المپيك همان نماينده هند بر كسي كه منصور رييسي را شكست داد، غلبه كرد. بعدها هم هندي‌ها آقاي امير حميدي را به عنوان مربي از ايران بردند و در بازي‌هاي 1962 اندونزي كه ايران حضور نداشت، با اين مربي نشانه‌هايي از بلوغ كشتي را نشان دادند. بيش از 70 سال است كه هندي‌ها روي كشتي سرمايه‌گذاري كردند، اما در 10 يا 15 سال گذشته به شكل كاملا حساب شده و هدفمند اين كار را انجام مي‌دهند. در المپيك 2008 و 2012 پكن و لندن آنها توانستند با كشتي‌گير وزن 66 كيلوگرم‌شان سوشيل كومار به يك برنز و يك طلا دست پيدا كنند. چند سال است كه هند ما را تعقيب مي‌كند. آنها از مربيان درجه يك استفاده مي‌كنند، ليگ‌هاي جذاب و پرهزينه برگزار مي‌كنند، كشتي‌گيران‌شان را به رقابت‌هاي مختلف مي‌فرستند و براي آنها اردوهاي بين‌المللي برپا مي‌كنند و همين كارها از هندي‌ها كشتي‌گيراني ساخته كه در حال حاضر خيلي جلوتر از كشتي‌گيران ژاپني و كره جنوبي و مغولستان و ساير كشورها به رقيب اصلي ما بدل شدند؛ بنابراين به عنوان يك قدرت جديد در كشتي آسيا به شكل جدي رقيب قدرت‌هاي سنتي شده‌‌اند.