ميراث «مهتاب»
پرستو فخاريان
اولين نامي كه بعد از شنيدن «هنر سوزن‌دوزي» به ذهن ايراني‌ها خطور مي‌كند نام «مهتاب نوروزي» است؛ زني بلوچ كه در سنين نوجواني استاد اين هنر بي‌مانند شد و طي حدود ۵۰ سال، هنرش آنقدر ماندگار شد كه حالا در موزه‌ها نگهداري مي‌شود و حتي پس از گذشت ۸ سال از نبودنش همچنان مردم ايران سوزن‌دوزي بلوچستان را با نام او مي‌شناسند.
اما به باور نگارنده آنچه مهتاب نوروزي را در ذهن‌ها ماندگار كرده تنها آثار ارزشمند او نيست؛ ميراث مهتاب نوروزي چيزي فراتر از آثار سوزن‌دوزي‌هاي بلوچي اوست كه به موزه‌ها راه يافته. زنان بسياري در خطه سيستان و بلوچستان هنر سوزن‌دوزي را از او يا شاگردان او فراگرفته‌اند و اين امر نه‌تنها باعث شده اين هنر گرانسنگ از نسلي به نسل بعد انتقال يابد بلكه به زنان بلوچ اين جسارت را داده كه به دستان پرتوان خود در راستاي آفرينش هنري بي‌بديل اعتماد كنند.
حالا گروه‌هاي متعددي از زنان در جنوب شرقي ايران آموخته‌اند كه چگونه با دستان خود هنر بيافرينند و چگونه تركيبي از هنر و عشق خود را راهي خانه‌هاي هموطنان خود كنند.
به اين ترتيب «مهتاب نوروزي» و مهتاب نوروزي‌ها در زنان جوان و حتي دختربچه‌ها تكثير شده‌اند. ترويج هركدام از هنرهاي سنتي در ايران وامدار نام‌هايي هستند كه عمر و جواني خود را در اين راه گذاشته‌اند؛ هنرمنداني كه بدون چشمداشت مادي براي زنده نگه داشتن هنرهاي دستي تلاش كرده‌اند.
آنها سرمايه‌هاي فرهنگي و اجتماعي ايران محسوب مي‌شوند و تنها در صورت ادامه دادن مسيري كه آغاز كرده‌اند، مي‌توان از آنها تجليل به عمل آورد.