درس‌هاي بايرن و بارسا
عباس رضوي
شبي بزرگ از يك بازي پر شور در استاديوم مونيخ، شبي كه بارسلونا را به فينال جام باشگاه‌هاي اروپا رساند. شبي كه بالرين‌هاي فوتبال، نمايشي از توانمندي‌هاي هنرگونه خويش را عرضه داشتند. هر دو تيم شطرنج گونه با احتساب برتري‌ها و كاستي‌هاي يكديگر به مصاف هم رفتند. بارسلونا با تمامي سرمايه خود حاضر بود ولي بايرن با آسيب ديدگي بزرگان خود در زمين و روي نيمكت كمبود داشت. بايرن براي تقويت جناح راست خود و پيشگيري از نفوذ نيمار و آلبا، سيستم ۴-۴-۲را برگزيده بود و مولر يكي از مهاجمان تمايلي بيشتر در سمت راست داشت ولي نيمار در اين جناح حضوري موفق داشت.
شايد نبود روبن مي‌توانست دليلي بر اين برتري بارسلونا در اين جناح باشد. حمايت بي‌وقفه طرفداران روحيه تهاجمي بايرن را دوچندان كرده بود.
گوارديولا مربي بايرن در نيمه دوم پس از نتيجه ۲-۲با ريسك بزرگ ۳بك بازي را ادامه داد تا توانست به گل سوم دست يابد.
در اين بين همكاري مسي و سوارز و نيمار اصلي از تهاجم بارسلونا بود و نيمار با زدن ۲ گل چهره‌اي موفق داشت و مسي با وجود يارگيري با پاس گل خود كم ثمر نبود. در تيم بايرن لواندفسكي باوجود آسيب چهره يكي از بهترين روزهاي خود را نشان داد. بايرن با وجود پيروزي ۳-۲ درمجموع بازي را باخت و بارسلونا به فينال راه يافت.
به هر حال كيفيت پاس‌ها، حركات بدون توپ و سرعت در اين بازي مي‌تواند درسي از پيشرفت فوتبال كلاسيك باشد.