خرمشهر و دوري از «منيت‌ها»
ناصر ايماني
در سال‌هاي دفاع مقدس بالاخص سال‌هاي اوليه جنگ ما شاهد يك فضاي بسيار استثنايي در كل كشور و جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل هستيم كه به جرات مي‌توان گفت اين فضا در تاريخ ملت‌‌ها يك استثنا و بي‌بديل است اگر حتي در تاريخ هزارساله و دو هزارساله ايران هم جست‌وجو كنيم شايد نتوانيم اينچنين فضا و رخدادي را مشاهده كنيم كه جواناني آرزوي مرگ در راه خدا را داشته باشد.
به نظر من در آن دوران تحول عجيب و استثنايي در فضاي ايران زمين به وجود آمده بود كه همه عرصه‌ها را با خود به صورت گسترده متحول كرده بود كه اين موضوع با تحول عميق روحي در ارتباط بود كه بخش عمده آن را بايد نشات گرفته از فرهنگ و تداوم انقلاب اسلامي در آن دوران دانست به‌طوري كه چنين فضايي را مي‌توانيم درماه‌ها و روزهاي آغازين انقلاب اسلامي ببينيم كه چگونه مردم و همه و همه در ميدان مبارزه با رژيم حاضر بودند و كسي از مرگ و شهادت واهمه‌اي نداشت، بنابراين بايد فضاي استثنايي ايجاد شده در دفاع مقدس را ادامه همين سلسله‌ها فداكاري‌ها تعبير كرد كه عمده ويژگي آن در كار براي خدا و دوري از منيت‌ها خلاصه مي‌شود كه در آن فضا افراد از منيت‌ها، منافع گروه‌ها و... دست كشيده بودند و با خداي خود معامله كرده بودند.
نقش آن پيرفرزانه كه با آن كهولت سن خود ارتباط قلبي با جوانان برقرار ساخته و آنها ديگر هيچ مصلحتي را مهم‌تر از دفاع از كشور و جنگيدن در راه خدا نمي‌ديدند و ديگر، منيت‌ها وجود نداشت؛ يك ملت بود، يك رهبر، يك تكليف كه بايد انجام مي‌شد و همه خالصانه بدون هيچ چشمداشتي در صحنه حاضر بودند.
اگر حال اين روزهاي خودمان را بخواهيم با آن روزها مقايسه كنيم، متاسفانه سالاري منيت‌ها، مصالح، منافع، آبروها و... تمام زندگي ما را سيطره كرده و حفظ موقعيت و ميزها جايگزين معامله با خدا شده است، هرچند شايد طبيعي باشد كه آن‌گونه فضاها و حماسه‌ها بي‌بديل و تكرارناشدني است. اما اگر امروز هم بخواهيم مي‌توانيم ريشه‌اي از آن‌گونه فضاها را براي حل مشكلات و مسائل كنوني كه درگير آنها هستم به وجود بياوريم به شرط آن كه حرف و عمل براي خدا، همه همدل و همزبان باشند هرچند بايد گفت اگر خدا بخواهد؛ كه امام به‌درستي در ترسيم آن روزها و آن همه شور و هيجان بيان كردند همه آن فداكاري‌ها و حماسه‌ها را خدا ايجاد كرد.