خيال همه را از گروه كنترباس‌ها آسوده مي‌كرد

عليرضا خورشيد فر به عقيده من دو وجه و ويژگي بارز داشت؛ نخست وجه هنري‌اش بود كه به عقيده من يكي از بهترين نوازنده‌هاي كنترباس ايران به شمار مي‌رفت و سابقه 40-35 سال نوازندگي در اركسترسمفونيك تهران و ديگر اركسترها و گروه‌هاي موسيقي را در كارنامه هنري داشت. او با تمام رهبراني كه در طول اين سال‌ها مقابل اعضاي اركسترسمفونيك تهران ايستادند و آنها را رهبري كردند، كار كرده بود و همواره سعي مي‌كرد با دقت و ظرافت خاص خودش در تمرين‌ها و اجراها حضور يابد. همين دقت او به عنوان مايستر كنترباس‌ها بود كه خيال همه – حتي رهبر اركستر- را از گروه كنترباس‌ها آسوده مي‌كرد و مي‌دانستيم با حضورش همه‌چيز به خوبي پيش مي‌رفت. تصور مي‌كنم در تاريخ موسيقي ايران كمتر نوازنده كنترباسي پيدا شود كه به شفافيت او ساز بزند. حضور پر رنگ و هنرمندانه عليرضا خورشيدفر در كنار گروه‌ها و اركسترهاي متعدد بود كه هر آلبوم موسيقي و نواري را كه از اوايل انقلاب تا به امروز مي‌بينيم (چه پاپ، چه اركسترال ايراني، چه سمفونيك و...) همه نام او را به عنوان نوازنده كنترباس يدك مي‌كشند. وجه ديگر اين هنرمند بزرگ شخصيت شريف، مظلوم، نجيب و مهربانش بود كه در تمام اين سال‌ها از او يك انسان دوست داشتني ساخته بود. انساني كه اخلاق منحصر به فردش زبان زد همه بود. بدون شك هميشه رد او در تاريخ موسيقي ايران، به ويژه موسيقي اركسترال است و من درگذشت او را به خانواده‌اش و البته جامعه هنري ايران تسليت    مي‌گويم.