يك درس از حضور ستاره‌ها

حضور ستارگان فوتبال جهان، پيش از آنكه فني باشد، جنبه اخلاقي دارد يعني سبقه اخلاقي بودن اين ستارگان به مراتب پررنگ‌تر از مباحث تكنيكال و فني‌شان است. هرچند نفس كار دست‌اندركاران برگزاري مسابقه قابل تقدير است اما طبيعي است نواقصي نيز همچون هميشه وجود داشته باشد كه مي‌توان به‌عدم دعوت از ستارگاني چون مهدي مهدوي‌كيا، رحمان رضايي و وحيد هاشميان اشاره كرد. اما نكته جالب حضور بازيكنان بزرگي همچون فيگو، كاناوارو، كارلوس و بسياري ديگر بود كه باوجود شهرت و مقبوليت عمومي، در اين بازي خيرخواهانه حضور يافتند و اعتقاد قلبي‌شان به انسانيت، نوع‌دوستي و جوانمردي را به‌نمايش گذاشتند. رفتار ستاره‌هاي فوتبال دنيا باوجود بي‌برنامگي ذاتي برنامه‌هاي ايران و همچنين فشار جمعيت و توجه عمومي به آنها، مثال‌زدني بود و آنها با پرهيز از رفتاري دلسرد‌كننده، اوج رفتار حرفه‌اي را به ستاره‌هاي فوتبال ايران نشان دادند. چقدر خوب مي‌شد اگر سلبريتي‌هاي ايراني با دقت به اين رفتار توجه مي‌كردند تا برخورد مناسب را تبديل به فرهنگ عمومي يك كشور كنند. چه خوب مي‌شد اگر خروجي برگزاري اين بازي بزرگ، همين نكات به‌ظاهر ساده باشد كه تاثيري عميق در جامعه دارد. به‌هرحال ضمن تشكر از برگزار‌كنندگان اين مسابقه و با ذكر نواقص و ضعف‌هاي موجود در برگزاري، اين بازي بزرگ، تمرين مهمي براي ستارگان وطني و برگزار‌كنندگان اين قبيل مسابقات و بازي‌هاي دوستانه بود.