جمشيد مشايخي نيامد، چتر باران به سليمي اعطا شد
ايرج راد: اميدوارم چتر تئاتر بر سر همه ما باشد
نمايش «وانيك» به كارگرداني سهراب سليمي شامگاه يكشنبه هشتم شهريورماه با حضور ايرج راد افتتاح شد. اين نمايش كه از توليدات كمپاني تئاتر باران است در حالي به صحنه رفت كه سال‌ها پيش نيز اجرا شده بود. ايرج راد در حالي اين نمايش را افتتاح كرد كه قرار بود جمشيد مشايخي افتتاح‌كننده اين مراسم باشد. اما ظاهرا در پي شايعه فوت ناصر ملك مطيعي ايشان دچار مشكل شده و نتوانسته بود در اين نمايش حاضر باشد. ايراج راد در پايان اين نمايش در حالي كه چتر نمادين تماشاخانه باران را به سهراب سليمي اهدا مي‌كرد، گفت كه به گمانم همه ما لذت برديم: « اميدوارم چتر تئاتر بر سر همه ما باشد». او البته از وجود تماشاخانه باران هم ابراز خرسندي و خوشحالي كرد: «اميدوارم اين سالن‌ها روز به روز بيشتر شوند.»
نمايش «وانيك» اثري سه گانه است كه در اين اجرا بخش سوم آن به دليل طولاني شدن اجرا نشده است. اين نمايش قرار است تصويري از وضعيت رواني روشنفكران باشد. كاراكتر اصلي اين نمايش ظاهرا نويسنده‌اي است كه پس از آزادي از زندان در يك كارخانه كوچك مشغول به كار شده است و بخش اول نمايش تصويري از مواجهه او با رييس بخشي از اين مجموعه است. در بخش دوم نيز اين كاراكتر به ديدار يك زوج از دوستانش مي‌رود و درحالي كه آنها ظاهرا همه‌چيزشان را در سوداي خانه تاخت زده‌اند. در آنجا نيز او مورد هجمه قرار مي‌گيرد.
اما «وانيك» قرار است درباره چه چيزي باشد؟ نمايش در نگاه اول ظاهرا در مضمون چيزي كم دارد. امر سياسي چيزي است كه به عنوان رانه اصلي درام نمايش عمل كرده است. گسست و آشفتگي برآمده از يك وضعيت سياسي و اجتماعي تصويري است كه قرار است به تماشاچي منتقل شود ولي به نظر مي‌رسد نمايش چيزي كم دارد؛ نمايش ميان سياسي بودن و روان‌شناختي بودن سيال است. به اين معنا كه آنچه ديده مي‌شود روان گسيختگي و فروپاشي شخصيت‌هاي نمايش است و اين گسيختگي تنها در برخي جملات به امر سياسي پيوند مي‌خورد. به عبارت ديگر آنچه برجسته شده است به مدد بازي‌هاي درخشان نه وضعيت سياسي، بلكه درون شخصيت‌هاست. مي‌توان به اين خوانش رسيد كه اين تصويري از پيامد امر سياسي است. اما به هر حال كنتراست اين دو نيروي اوليه يعني امر سياسي و روان رنجوري شخصيت‌ها متعادل نيست. اين نكته به ويژه در اپيزود دوم بيشتر به چشم مي‌خورد. زوج جوان مدام در وضعيتي كه ناشي از عدم تعادل رواني است سعي در معرفي و فخر فروشي دارند و تنها در لحظات پاياني است كه حرفي از دوستان كمونيست شخصيت اصلي به ميان مي‌آيد. با اين‌همه «وانيك» تماشاچي را با خود همراه مي‌كند. طراحي صحنه در خدمت درام و ميزانسن‌هاي جسورانه از نكات قابل توجه و قابل قبول اين اثر نمايشي است.
«وانيك» به كارگرداني سهراب سليمي و با بازي احمد ساعتچيان، رضا مولايي و شيوا اردوئي از هشتم شهريور تا هشتم مهرماه در تئاتر باران اجرا مي‌شود.