مهر و آغاز فصل تعليم و تربيت در واقع نواخته شدن زنگ توسعه بر مدار نيروي انساني است، چشم‌انداز توسعه را مي‌توان در سيماي نظام آموزشي جست‌وجو كرد، در دنياي هزاره سوم عقب‌ماندگي و توسعه‌يافتگي را در آينه تعليم و تربيت معنا مي‌كنند.
بيش از 13 ميليون كودك و نوجوان از امروز روانه كلاس‌هاي درس مي‌شوند تا در مسير 12 ساله نظام عمومي آموزشي به شهرونداني تبديل شوند كه با مسووليت‌ها و حقوق خود آشنايي دارند و سرنوشت خود را گره خورده با سرنوشت ديگر افراد جامعه دانسته و خود را مسوول مي‌دانند تا براي توسعه قدم بردارند و از سويي بايد بياموزند چگونه حقوق خويش را نيز مطالبه كنند.
تجربه بشري نشان مي‌دهد جوامعي كه از نظام آموزشي معطوف به اين اهداف محروم بوده‌اند، با وجود برخورداري از منابع مادي، معنوي و انساني بر مدار توسعه متوازن و همه‌جانبه قرار نگرفته‌اند و نه تنها مولد نبوده‌اند بلكه سرمايه‌ها را نيز به هدر داده‌اند، امروزه نيز جوامع متعددي هستند كه به دليل عدم برخورداري از يك نظام آموزشي كارآمد خارج از ريل توسعه قرار دارند. پذيرش اين مقدمه بديهي رسالت ما را در حوزه آموزشي روشن مي‌سازد، به اين معنا كه در هر كسوتي هستيم بايد توجه داشته باشيم كه تعليم و تربيت را اولويت نخست بدانيم چه به عنوان پدر و مادر يا مدير و معلم و مربي و چه به عنوان روزنامه‌نگار يا مسوول و نقش‌هاي ديگر. ما در جايگاه يك روزنامه‌نگار مسووليت خود دانستيم كه اين مهم را در اولويت‌هاي كار خود قرار دهيم بنابراين علاوه بر پرداختن به حوزه اجتماعي و مقوله
آموزش‌و پرورش، نزديك به يك سال است كه با انتشار صفحه مدرسه در روزنامه «اعتماد» تلاش كرده‌ايم سهم آموزش را در عرصه رسانه‌اي ارتقا دهيم تا افكار عمومي را متوجه اهميت و جايگاه اين امر حياتي و محوري در توسعه كنيم.
بي‌ترديد نقش يك رسانه در وهله نخست اين است كه آينه‌وار ترسيم‌كننده واقعيت‌هاي موجود باشد؛ واقعيت‌هايي كه مي‌تواند از يك سو به تصميم‌گيران، مديران و برنامه‌ريزان كمك كرده تا بر مبناي واقعيت‌ها عمل كنند و به مجريان ياري رساند تا با واقعيت‌هاي حوزه تصميم‌گيري و برنامه‌ريزي آشنا شوند، ما نيز در صفحه مدرسه تلاش كرده‌ايم بر اين مدار دوجانبه پلي باشيم بر ارتباط و تعامل صف و ستاد در آموزش و پرورش و فرصتي بر تمام كساني كه دل در گرو توسعه دارند و مي‌خواهند نسل فردا توانمندتر از نسل امروز سكان مديريت جامعه را در دست بگيرد.
با درك شرايط و حساسيت‌ها و توجه به اولويت‌ها با اين رويكرد كه منافع ملي كليت و مسير حركت‌هاي ما را تعيين مي‌كند، در حوزه آموزش و پرورش به عنوان مهم‌ترين فصل تامين‌كننده منافع دراز مدت ملي تمركز و تامل داشته‌ايم، دولت يازدهم را برآمده از خواست و اراده عمومي دانسته و همواره حمايت نقادانه را از نظر دور نداشته و با توجه به واقعيت‌هاي ساختار نظام آموزشي و خواست جامعه و مطالبه عمومي در اين عرصه توان خود را به كار گرفته‌ايم و اميد داريم، موثر بوده باشيم.