پاسخ دانشگاه صنعت نفت به اعتراض صنفي دانشجويان
خليل تاكي٭/ نقش مطالبات صنفي در جنبش دانشجويي مدت‌هاست كم‌رنگ شده است. اين كم‌رنگ شدن به حدي است كه گاه گمان مي‌شود جنبش دانشجويي در مسائل سياسي صرف خلاصه مي‌شود. در حالي كه مطالبات صنفي يكي از انواع اعتراضات در سطح دانشگاه‌هاست و مطالبات سياسي هر چقدر هم كه داراي هدف شايسته و قابل احترام باشند، هيچگاه حمايت همه دانشجويان يك دانشگاه را -به علت اختلاف سلايق سياسي و تضارب آرا- در بر نمي‌گيرند. البته لازم به ذكر است در جوامعي كه ساختار تحزب در آنها به صورت مناسب رشد نكرده است، به ناچار فعاليت‌هاي سياسي به محل‌هايي مانند دانشگاه كشيده مي‌شود، اما به نظر مي‌رسد فعاليت‌هاي سياسي دانشجويان در ايران بر ساير زمينه‌هاي جنبش دانشجويي سايه افكنده است. اين در حالي است كه در كشورهايي با ساختار سياسي همگون و مناسب، زمينه جنبش‌هاي دانشجويي اكثرا از نوع مطالبات صنفي هستند و فعاليت‌هاي سياسي آنچنان به متن دانشگاه‌ها كشيده نمي‌شود.
دانشگاه صنعت نفت در هفته‌هايي كه گذشت شاهد اعتراض صنفي بود. در ادامه ابتدا به بررسي كم و كيف موضوع اعتراض و سپس به شيوه اعتراض مي‌پردازيم.
دانشگاه صنعت نفت بيش از 75 سال پيش و با هدف تربيت نيروي انساني متخصص جهت توسعه و بهره‌برداري بهينه از منابع نفت و گاز كشور بنيان نهاده شد. انگيزه اكثر دانشجوياني كه با رتبه برتر، اين دانشگاه را -با وجود شرايط بد آب و هوايي و اقليمي و محيط بسته دانشگاه- به عنوان محل تحصيل انتخاب كرده‌اند، استخدام در وزارت نفت و وارد شدن به صنعت نفت كشور است. اين در حالي است كه آنان از شانس قبولي در برترين دانشگاه‌هاي كشور برخوردار بوده‌اند.
خرداد ماه امسال بود كه ابلاغيه‌اي از سوي وزير نفت موجي از نگراني را در بين دانشجويان اين دانشگاه برانگيخت. در اين ابلاغيه بر ممنوعيت هرگونه استخدام در شركت‌هاي تابعه وزارت نفت تا اطلاع ثانوي و همچنين شرط قبولي در آزمون‌هاي استخدامي براي استخدام‌هاي آتي در صنعت نفت براي كليه متقاضيان تاكيد شده بود و حتي روند استخدام فارغ‌التحصيلاني كه تمام مراحل گزينش خود را گذرانده بودند ملغي اعلام شد. شركت در آزمون استخدامي براي دانشجويان دانشگاه صنعت نفت دقيقا خلاف وعده‌هاي داده‌شده در دفترچه انتخاب رشته كنكور سراسري و پورتال معاونت توسعه سرمايه انساني و مديريت وزارت نفت است. گرچه استفاده از ظرفيت نخبگان دانشگاه‌هاي سراسر كشور ستودني است؛ اما عمل به وعده‌هاي داده‌شده امري ضروري است. اين نگراني‌ها تا شروع سال تحصيلي جديد ادامه داشت؛ تا اينكه در مهرماه امسال مشكل آن دسته از فارغ‌التحصيلاني كه روند استخدامي آنان شروع شده بود، مرتفع شد، اما سرنوشت ساير فارغ‌التحصيلان و همچنين دانشجويان در حال تحصيل تا ورودي 94 در هاله‌اي از ابهام قرار داشت. جرقه اعتراضات دانشجويان در دي‌ماه امسال، با مصاحبه معاونت مديريت سرمايه انساني وزارت نفت، در پي تجمع عده‌اي از فارغ‌التحصيلان اين دانشگاه روبه‌روي ساختمان وزارت نفت، زده شد. در اين مصاحبه اعلام شد كه هرگونه استخدام در وزارت نفت مشروط به قبولي در آزمون استخدامي است. دانشجويان در همان شب و در حركتي هماهنگ در مساجد دانشكده‌هاي خود دست به تحصن زدند. در تمام لحظات اعتراض دانشجويان راه را بر سودجوياني كه قصد سياسي كردن جريان و بهره‌برداري آن به نفع جناحي خاص مي‌كردند، با هوشياري تمام بستند و بارها اعلام كردند كه اين حركت صرفا يك مطالبه دانشجويي است و رنگ و بوي سياسي ندارد. تجمعات و تحصن‌ها در طول اين 10 روز با حضور حداكثري دانشجويان انجام مي‌شد و نهايتا با ابلاغيه‌اي مبني بر بازگشت روند استخدامي به حالت قبل و حل مشكل پايان يافت. نتيجه اين حركت نشان داد دانشجويان با هماهنگي و وحدت خود و با اهتمام به مشكلات صنفي، مي‌توانند نقش بسيار تاثيرگذاري بر محيط دانشگاه و همچنين شرايط صنفي و رفاهي خود داشته باشند. چرا كه مطالبات ملموس و جامع‌ترِ دانشجويان، مثل بحث اشتغال، ربطي به آراي سياسي يا اختلاف نظرهاي سياسي ندارد و مي‌تواند موجب اتحاد همه دانشجويان شود. موفقيت اين حركت صنفي عملا مي‌تواند نويدبخش روزهاي بهتر براي مطالبات صنفي دانشجويان و نقش پررنگ‌تر فعاليت‌هاي صنفي در بستر جامع جنبش دانشجويي ايران باشد.
٭ دانشجوي دانشگاه صنعت نفت