موزه‌اي براي اداي احترام به «چارلي چاپلين»
موزه «دنياي چاپلين» كه اداي احترامي است به كمدين لندني و يكي از نخستين ستاره‌هاي هاليوود، هفدهم آوريل در سوييس برپا مي‌شود. مسوولان اين موزه 15 سال براي طراحي دنياي چاپلين در دهكده كرسير-سور-وو وه در كنار درياچه ژنو وقت صرف كرده‌اند. به گزارش روزنامه تلگراف؛ چاپلين شانزدهم آوريل 1889 در منطقه وال‌وورث، جنوب لندن به دنيا آمد و كريسمس 1977 در سن 88 سالگي از دنيا رفت. اين موزه در عمارت «مونوآر دو بن» جايي كه چاپلين 25 سال از عمرش را با همسرش «اونا» و هشت فرزندش گذرانده، برگزار مي‌شود. ماشين غول‌پيكر فيلم «عصر جديد» (1936) كه نويسندگي و كارگرداني آن نيز بر عهده خود چاپلين بود، در اين موزه به نمايش درخواهد آمد. وودي آلن در فيلم «در خواب فرورفته» (1973) اداي احترامي به اين ماشين و چاپلين كرده است. مجسمه‌اي از وودي آلن نيز در اين موزه وجود دارد. او درباره فيلم «سيرك» (1928) چاپلين گفته است: «ديدن فيلم «سيرك» تجربه خوبي است. شوخي‌ها و اجراي آنها آنقدر درخشان و منظم و مرتب هستند كه نمي‌توان تاريخي را براي آن در نظر گرفت. در اين فيلم ايده‌هاي اجتماعي و هزل‌هايي كه درباره آداب و رسوم هستند در مورد همه زمان‌ها كاربرد دارند. چاپلين آنقدر زيبا عناصر را در فيلم گنجانده كه هميشه تازه هستند.»همچنين اين موزه چندوجهي تجربه بودن در كابيني را روي تخته‌سنگي كه تكان مي‌خورد، مي‌دهد. در واقع به همان شكلي كه چاپلين در فيلم «جويندگان طلا» به نمايش مي‌گذارد. اوژن پسر 62 ساله چاپلين، به خبرنگار خبرگزاري اي‌اف‌پي گفته است: «پدرم دوست داشت مردم او را به خاطر داشته باشند. به همين خاطر او با كمال‌گرايي تمام فيلم مي‌ساخت. فكر مي‌كنم با برگزاري چنين موزه‌اي او خوشحال شود.»پس از اينكه دولت امريكا در دهه 1950 هنگامي كه سناتور مك‌كارتي از نفوذ شوروي به داخل كشورش مي‌ترسيد، چاپلين را به خاطر علايق كمونيستي‌اش از كشور اخراج كردند، او به سوييس رفت. ساختمان مجزايي در كنار عمارتي كه چاپلين در آن زندگي مي‌كرده، ساخته شده است. اين ساختمان در شمايل استوديوي هاليوودي كه به فعاليت‌هاي چاپلين بر روي پرده سينما اختصاص دارد، ساخته شده است. همچنين نمايشگاه‌هايي از سال‌هاي نخستين زندگي چاپلين در لندن و كار با گروه سيرك بريتانيايي «كيسي كورت» به نمايش درمي‌آيند. همچنين بازسازي آرايشگاهي كه در فيلم «ديكتاتور بزرگ» و رستوراني كه شخصيت فيلم «مهاجر» در آنجا كفش‌هايش را مي‌خورد، در معرض بازديد عموم قرار مي‌گيرد. در موزه «دنياي چاپلين» بيش از 30 مجسمه مومي از دوستان و نزديكان چاپلين از جمله آلبرت انيشتين، كه در موزه ژروين پاريس ساخته شده، به نمايش درخواهند آمد. كلاه شاپو، عصا و لباس‌هايي كه چاپلين در فيلم‌هايش مي‌پوشيد نيز در اين موزه نشان داده خواهند شد. در يكي از ويترين‌هاي شيشه‌اي موزه، گواهينامه‌اي است كه ملكه اليزابت دوم، لقب تشريفاتي شواليه را به چاپلين داده است. در ويتريني ديگر تنديس اسكاري ديده مي‌شود كه او براي ساخت موسيقي فيلم «روشني‌هاي صحنه» (1952) دريافت كرده بود. از آنجايي كه نمايش اين فيلم در سال 1952 در امريكا ممنوع بود، چاپلين در سال 1973 جايزه خود را از آكادمي دريافت كرد.