اتفاقات خوب فيلم‌هاي آبيار اتفاقي نيست
سجاد پهلوا‌ن‌زاده
تدوينگر فيلم «نفس»
اينكه چند بازيگر تواناي سينماي ايران در فيلم‌هاي نرگس آبيار بازي كه نه زندگي مي‌كنند اتفاقي نيست... از خانم مريلا زارعي كه به عقيده بنده كارنامه بازيگري‌اش به قبل و بعد از الفت فيلم شيار 143 بدل شده و يكي از بي‌نقص‌ترين بازي‌هاي تاريخ سينماي ايران است؛ تا پانته‌آ پناهي‌هاي عزيز كه بي‌ادعا و بي‌تكلف و در نهايت شجاعت و جسارت و اعتماد به كارگردانش آمده و نقشي را بازي كرده كه خيلي‌ها تا دقايق زيادي از فيلم به دنبال او در فيلم نفس مي‌گردند و خود را از كليشه‌ها زدوده و نقشي ماندگار را به يادگار گذاشته؛ تا همين نقش كوتاه و چند سكانس زن‌عمو در فيلم نفس كه شبنم مقدمي اثبات كرد كه مي‌توان با يك سكانس هم سيمرغ را براي نشستن روي شانه‌هاي خود مجاب كرد و البته اينها اتفاقي نيست... اينها و خيلي چيزهاي ديگر در فيلم‌هاي نرگس آبيار اتفاقي نيست، بايد تدوينگر باشي و ببيني كه چه شده است و چگونه ساره نورموسوي تبديل به ستاره‌اي مي‌شود كه انگشت حيرت را به دهان مخاطب مي‌برد. بايد تدوينگر باشي تا درك كني هوش يك بانوي فيلمساز تا كجا رفته كه انيميشن‌هاي فيلم نفس از تمام فيلم‌هاي انيميشن ايراني جذاب‌تر است. من به قطعيت مي‌نويسم كه كارگرداني دكوپاژ نيست و دكوپاژ و ميزانسن كارگرداني نيست كه البته بماند كه خيلي‌ها در همين دو اصل ساده سينما درجا مي‌زنند اما مي‌خواهم بگويم كارگرداني انتخاب هوشمندانه است انتخاب بين يك بازي اشتباه و درست در سر صحنه تا يك افكت صوتي در صداگذاري جايي كه هيچ كس كارگردان را نمي‌بيند اما همان افكت سرنوشت يك سكانس يا يك پلان را مشخص مي‌كند. اين متن را براي خوشايند نرگس آبيار نمي‌نويسم كه گوشش از تعريف‌هاي لحظه‌اي و پشت‌سرگويي‌هاي ناروا پر است، براي داوران و منتقدان عزيز هم نه. براي كساني مي‌نويسم كه به سينما خواهند رفت و نفس را خواهند ديد و از انتخاب‌هاي صحيح يك كارگردان باهوش و شجاع لذت خواهند برد. براي بازيگراني مي‌نويسم كه بدانند يك بازي خوب سه ضلع دارد. فيلمنامه، كارگردان و بازيگر و هيچ چيزي در سينما مستقل نيست و بازي خوب و بد؛ فيلمبرداري خوب و بد؛ تدوين خوب و بد همه و همه كار يك شخص نيست؛ مرهون يك كار گروهي منسجم است. به گريم و لباس‌هاي پانته‌آ پناهي‌ها نگاه كنيد. به انتخاب زوايا اينها اتفاقي نيست و اين حرف‌ها در ارزش‌گذاري يك كار گروهي بزرگ است. از صميم قلب به خانم پناهي‌ها براي جسارتي كه به خرج داد، تبريك مي‌گويم. تبريك بيشتر را به نرگس آبيار براي نگاه متفاوت، براي انتخاب‌هاي حياتي اثرش مي‌گويم. «نفس» ما چه جايزه بگيرد و چه نگيرد، چه بفروشد و چه نفروشد يك فيلم است در قلب همه ما و ما مي‌دانيم اتفاق‌هاي خوب اين فيلم اتفاقي نيست...