بازي در تهران آزمون و خطا نيست

ما دو هفته از مسابقات را پشت سر گذاشتيم و اگر سفرهاي تيم ملي دست من بود بازيكن‌هاي جوان بيشتري را با خودم مي‌بردم. ولي در حال حاضر شرايط فرق مي‌كند. تيم ايران ميزبان است و بايد مقابل تماشاگران خودي بازي كند. وقتي تيم در تهران بازي مي‌كند توقعات اين است كه نتايج بهتري كسب كند و بهتر است از تركيب اصلي استفاده كنيم. در دو هفته ابتدايي به خاطر رفت و آمدهايي كه وجود داشت تيم نتوانست نتايج خوبي بگيرد و البته از جوان‌ها هم استفاده نكرديم. من معتقدم بعد از رقابت‌هاي انتخابي المپيك بايد به يكسري بازيكنان اصلي استراحت مي‌داديم تا مثل غفور مصدوم نشوند. ضمن اينكه پاسور جوان‌تري را به مسابقات اعزام مي‌كرديم و در كل به جوان‌ها ميدان بيشتري مي‌داديم تا اگر بعد از المپيك چند بازيكن جوان از تيم ملي خداحافظي مي‌كردند خلئي ايجاد نشود. به طور حتم اگر چند بازيكن از اين تيم بروند تا دو سال اذيت خواهيم شد. فاصله زياد بين بازيكنان اصلي و نيمكت‌نشين، يك واقعيت است. ضمن اينكه بين نيمكت‌نشينان با بازيكناني كه به اردوي تيم ملي دعوت نشده‌اند هم فاصله خيلي زياد است. ما پاسورهايي مثل سال افزون، وادي و يكي، دو بازيكن ديگر داشتيم كه مي‌توانستيم آنها را به ليگ جهاني ببريم تا تجربه كسب كنند. در اين پست غفور مصدوم است و معنوي نژاد را به كار گرفتيم. علوي و قرا هم هستند اما تجربه‌اي ندارند. چند سال پيش همين نسل كنوني كه وارد تيم ملي شد خيلي مشكل داشتيم و حالا بهتر است درس بگيريم و به جوان‌ترها در برخي تورنمنت‌ها فرصت بدهيم تا در آينده به مشكل برنخوريم. حالا در تهران هستيم و بازي در ايران ميدان آزمون و خطا نيست چونكه هواداران انتظار كسب نتيجه را دارند.