به ويراني اين يأس بكوشيم
ابراهيم عمران
وقتي در جامعه مان ميزان «نيك و بد» رفتارهاي دولتمردان بر حسب سود و منفعتي است كه به توده مردم مي‌رسانند؛ لامحاله بر همين اساس هم مي‌توان در دوره‌اي، «سمپات» يك جريان بود و در زماني ديگر عليه همان كنش، موضع انتقادي گرفت... مراد از اين چند خط كوتاه به قول قدما: «پيش قلياني» فضايي است كه اين روزها در گپ و گفت‌هاي عمومي در جامعه، نسبت به كليت دولت رواج دارد و گريزي هم از آن نيست كه درك برخي مفاهيم اقتصادي _ اجتماعي و نسبت آن به زندگي عموم، كاري است بس دشوار؛ تا حدي كه واضعان اينگونه مفاهيم نيز در برخي مواقع، در شرح و تفسير واژگان ابداعي خويش مي‌مانند، چه رسد به عامه مردم! حاليه كه دلسوزان اين دولت كه در واقع دوستداران و دلباختگان اين ملك و ديار هستند، همگي اتفاق نظر دارند كه تيم رسانه‌اي دولت بسيار نامتعادل عمل مي‌نمايد و در بزنگاه‌هاي خاص، حامي دستاوردهاي اين دولت نيست؛ چاره‌اي نيست كه در برابر چنين گپ و گفت‌هايي، عموم طرفداران «تدبير و اميد» براي اينكه وضع به «مهر ورزي» گذشته بر نگردد! در گعده‌هاي دوستانه با زباني ساده و در عين حال متقن و دقيق از وضعيتي كه در آن بوديم و وضع حالا، بگويند تا «يأس پراكندن» كه بنا به گفته جناب روحاني كار عده‌اي شده، نتواند در دل حاميان «اعتدال» جا باز نمايد.
دولت به هر دليلي نمي‌خواهد وارد فضايي شود كه نابساماني‌هاي گذشته را بازگو نمايد كه آرامش جامعه را بر هم نزند. آرامش و متانتي كه خواسته اركان نظام است و از نقاط مثبت اين دولت نام برده مي‌شود و چون طرف هوچي‌گر رسانه‌اي اين را خوب مي‌داند، در هر بزنگاهي تا مي‌تواند دولت را مورد نوازش قرار مي‌دهد.
اگر از همين حالا و با توجه به فضايي مجازي كه حقيقت در آن در برخي موارد، واقعي‌تر است؛ بتوان با تشكيل گروه‌هايي به بيان ضعف و قوت اين دولت پرداخت؛ به ثواب و صواب نزديك‌تر است تا اينكه در «گاه انتخابات» در ترويج چنين نگاهي كوشيد.
كيست كه در طي روز نيش و كنايه رونق كذايي اقتصادي چهار سال قبل را نشنيده باشد از سوي عده‌اي كه متاسفانه فراموش نموده‌اند در چه موقعيت فرسايشي از نظر قيمت‌ها بوديم و چون به دليل آنچه در اول نوشته آمد ، هزينه سود و فايده، در اينگونه تحليل‌ها، نقش بسزايي دارد، لاجرم قدرت تاثيرگذاري‌اش هم افزون‌تر خواهد شد. هر چند نمي‌توان كارنامه اقتصادي اين دوره را پيروزمندانه ناميد كه دلايل بسياري دارد كه واگويه ساده گونه آن، هنري است بس بزرگ؛ ولي اگر گروه مخالف ميانه روي سياسي اجتماعي فرهنگي، بخواهد بر شيپور اين كم كاري غير عامدانه بدمدكه متاسفانه از سر گشادش نيز دميده است؛ روزهاي ياس بيشتري مستولي خواهد شد بر قاطبه جمعيت راي‌دهنده... اين باز نيز، مدد و ياري تك تك مشتاقان تدبير و عقل و منطق مي‌تواند ياري ده دولت باشد؛ اگر از همين حالا در فضايي آرام و به‌دور از هياهو به يأس پراكني نا منصفان جواب داده شود...