چه كسي در قبال دانشگاه فرهنگيان پاسخگو است؟
سجاد ميرزايي
دانشجو معلم
تاسيس دانشگاه فرهنگيان مصادف بود با آخرين ماه‌هاي عمر دولت دهم در سال 91. وزير وقت آموزش و پرورش كه بدش نمي‌آمد خود را به عنوان يكي از نامزد‌هاي انتخابات رياست‌جمهوري هم معرفي كند، در اقداماتي تبليغاتي و كاملا نمايشي، وعده‌هايي پر زرق و برق به دانشجويان تازه وارد اين دانشگاه داد تا جو عمومي را به نفع خود تغيير بدهد. وعده‌هاي رفاهي و آموزشي متنوع كه قند را در دل هر شنونده‌اي آب مي‌كرد. دانشجويان اين دانشگاه كه قرار است معلمين آينده اين مملكت باشند و تربيت نسل آينده كشور را به عهده بگيرند، با انتظاراتي منطقي و طبيعي از مسوولان وارد اين دانشگاه شدند، وعده‌هاي جناب وزير و سرپرست وقت دانشگاه هم از ديگر علل خوش‌بيني دانشجو معلمان تازه وارد بود. اما با گذشت زماني كوتاه معلوم شد كه وضع موجود دانشگاه، تفاوتي از زمين تا آسمان با ذهنيت دانشجويان دارد. با تغيير دولت، مسوولان جديد دانشگاه هم وارد عمل شدند و
برخلاف گذشته، بدون وعده و وعيد، فقط به روحيه دادن به دانشجويان پرداختند و شرايط دانشگاه را طبيعي توصيف مي‌كردند؛ شايد فقط با اين هدف كه دانشجويان اين دوره چهارساله كارشناسي را تمام كنند. به گوشه‌هايي از مشكلات اين دانشگاه تازه متولد شده مي‌پردازم؛ از امكانات رفاهي و صنفي كه اسمش را مي‌شود قحطي امكانات گذاشت كه بگذريم، به شرايط رواني و مسائل آموزشي دانشگاه مي‌رسيم كه در اين باب سخن فراوان است. رهبر معظم انقلاب فرمودند دانشگاه فرهنگيان خيلي مهم است، در اينجا شخصيت معلمين ساخته مي‌شود. اما آيا در يك فضاي كاملا امنيتي و شبيه به پادگان، مي‌شود از تربيت شخصيت معلمين حرف زد؟! وقتي در وجب به وجب فضاي دانشگاه و حتي بيرون از آن نگاه سنگين حراست و عوامل آن را دنبال خودت مي‌بيني، مي‌تواني با خيال آسوده به رشد علمي خودت فكر كني؟ قاطعانه مي‌گويم كه جواب منفي است. دانشگاه فرهنگيان به دليل رسالتي كه بر عهده دارد، بايد از نظر آموزشي سرآمد خيلي از دانشگاه‌هاي كشور باشد، آيا در عمل اين اتفاق افتاده است؟ در اين دوره چهارساله به وضوح مشاهده كرديم كه همين جو امنيتي دانشگاه باعث شد بسياري از دانشجويان بحثي با اساتيد و مسوولان نداشته باشند، باعث شد بسياري از فكر‌هاي آزاد تبديل به سخن نشوند، باعث شد خيلي از ايده‌ها به عمل تبديل نشوند كه نمونه‌هاي آن فراوان است. به راستي هدف چيست؟ تربيت معلماني ترسو براي آينده؟ يا ايجاد حاشيه امنيت براي مسوولان در فضاي آرام و بي‌انتقاد؟از ديگر نقاط ضعف دانشگاه فرهنگيان مي‌توان به واحد‌هاي درسي نامناسب و بي‌سنخيت با رشته درسي دانشجو معلمان نام برد. به طوري كه بسياري از اساتيد و دانشجويان به اين مساله اذعان دارند. بسياري از واحد‌هاي درسي ارايه شده حتي براي اساتيد هم عجيب و غيرمعقول بود، در حالي كه مي‌شد واحد‌هاي كاربردي‌تر و حرفه‌اي‌تر براي معلمان آينده كشور در نظر گرفت. به هرحال دوره چهارساله زندگي در دانشگاه فرهنگيان براي دانشجويان ورودي سال 1391 در حال اتمام است. كداميك از مسوولان حال يا گذشته دانشگاه پاسخ خواهند داد؟