آغاز دوراني جديد در مناسبات تهران و لندن
از سوي ديگر، لندن به سياست منطقه‌اي و بين‌المللي ايران، در موضوعات مختلف خاورميانه، حقوق بشر و فعاليت‌هاي نظامي و همچنين برنامه هسته‌اي ايران معترض بود.
با اين حال در برخي از اين موارد، به خصوص پرونده هسته‌اي، طي سه سال گذشته، تا حد زيادي نسبت به ايران تعديل يافته و تغيير كرده است. لندن به‌شدت به چندين مورد حمله به مقرهاي ديپلماتيك بريتانيا در تهران و ديگر شهرها از آغاز انقلاب تا هشتم آذر 1390 معترض بوده و اين قبيل اقدامات را غيرقانوني و خلاف شؤونات انساني و ديپلماتيك
مي‌داند.
با پيروزي تاريخ‌ساز حسن روحاني در انتخابات رياست‌جمهوري 1392، به تدريج نگاه دو طرف نسبت به يكديگر تغييرات محسوسي يافته است. در طول دوران گذار از قطع كامل روابط دوجانبه تا ارتقاي مجدد سطح روابط به حد سفارت كامل، شرايط دشوار و پيچيده‌اي در نمايندگي ديپلماتيك ايران در لندن وجود داشته است. در زمان اخراج اغلب قريب به اتفاق ديپلمات‌هاي ايراني در لندن، سيد علي موسوي، حقوقدان و ديپلمات برجسته و كاربلد، تنها ديپلمات باقي‌مانده در لندن يك‌تنه جور سفارت و كنسولگري بزرگ و پرمشغله ايران را برعهده داشت. آن هم دوران قطع كامل روابط و شرايطي كه حتي حساب بانكي سفارت و كاركنان آن نيز بسته و غيرقابل دسترسي بود. پس از بازگشايي اوليه سفارت تا بهبود تدريجي مناسبات نيز «محمد حسن حبيب‌الله‌زاده» كاردار اعزامي ايران، با مواجهه با انبوهي از چالش‌ها و مسائل پيش رو، با توانايي متكي به دانش و تجربه پيشين خود در امور اروپاي غربي توانست دوران گذار در مناسبات دوجانبه در عرصه‌هاي مختلف ديپلماتيك، علمي، تجاري و فرهنگي را پشت سر گذاشته و به وضع كنوني برساند.
شرايط كنوني ايران و بريتانيا دو كشور را به اين نتيجه رسانده كه هر يك بر اساس منافع ملي و مصالح سياسي خود در پي بهبود و گسترش مناسبات با ديگري باشد.
در اين شرايط، لندن بايد تاكنون به اين نتيجه رسيده باشد كه سياست‌هاي مختلف ضدايراني دهه‌هاي اخير دولت‌هاي آن كشور، نه عادلانه بوده و نه حتي در جهت منافع راهبردي خود آن كشور عمل كرده است. تهران نيز بايد به اين نتيجه رسيده باشد، كه اقداماتي از قبيل حمله به مراكز ديپلماتيك، با هر نيت و هدفي، كاملا عليه منافع ملي ايران و مصالح جمهوري اسلامي عمل كرده و به هر طريقي بايد از تكرار اين اقدامات خودسرانه و ضدملي در ايران جلوگيري كرد. اقداماتي كه صرفا كمك به عناصر و كشورهاي ضدايراني و بازي كردن در مسير اهداف بدخواهان ايران است.
معمولا در اين قبيل امور گفته مي‌شود كه ببخش و فراموش مكن. به نظر مي‌رسد كه در وضعيت حساس كنوني ايران، بايد گفت لزومي به بخشيدن يا فراموش كردن نيست، ولي منافع ملي و مصالح ايران چنين حكم مي‌كند كه بهبود روابط تهران و لندن را اقدامي مهم و تاثيرگذار در حضور مجدد ايران در عرصه سياست، اقتصاد و ديپلماسي جهاني بدانيم و آن را پيروزي مهمي براي راهبرد ديپلماتيك دولت تدبير و اميد تلقي كنيم.