يك يادآوري ساده
دقيقا در روزي كه فرهاد آييش از نامگذاري يك كوچه به نام محمدرضا شجريان در روستاي دهتركان در شهرستان بروجرد خبر مي‌دهد، يك نويسنده به نامگذاري‌هاي خيابان‌ها اعتراض مي‌كند و مي‌خواهد بداند كه چرا در شهر تهران و شهرهاي بزرگ، از اسامي مشاهير فرهنگ و هنر ايراني آنقدر كم استفاده مي‌شود.
عباس جهانگيريان در گفت‌وگو با ايسنا درباره خيابان‌ها حرف زده و اسامي‌اي كه ما در تاريخ به آنها افتخار مي‌كنيم، اما از آنها براي نامگذاري كوچه‌ها و خيابان‌ها و به ياد ماندن‌شان در ذهن روزمره مردم استفاده نمي‌كنيم. جهانگيريان معتقد است كه تا وقتي قرن‌ها پشت قرن، چهره‌هاي ماندگار علم و ادب و هنر در اين سرزمين خودنمايي كرده‌اند، چرا نام خيابان‌ها و كوچه‌ها خالي از اين چهره‌هاست و مردم به شنيدن اين نام‌ها عادت نمي‌كنند. پرسش اين نويسنده، پرسش دقيقي است درباره زندگي شهروندي با استفاده از ميراث فرهنگي و تاريخي كه تنها به مكان‌ها و بناهاي تاريخي به جا مانده ختم نمي‌شود و يك سرمايه معنوي است كه در حال حاضر ناديده گرفته مي‌شود و از آن استفاده نمي‌شود. پرسش ساده‌اي كه با توجه به خبر فرهاد آييش مي‌شود آن را اين‌طور تعريف كرد كه چطور اهالي يك روستا نام شجريان را حفظ مي‌كنند اما در پايتخت بزرگ، نه‌تنها نشاني از بزرگان قديمي نيست كه هنرمندان بزرگي مثل شجريان، كيارستمي و... هم نام و نشاني براي يادآوري در زندگي شهري ندارند؟!