تكواندو بلاتكليف و بي‌سرمربي
تكواندو باز هم نتايج ضعيف گرفت اما آيا غايله با استعفاي دو نفر پايان يافته و اين رشته از بحران خارج شده است؟ نتايج ضعيف تكواندو در المپيك هنوز فراموش نشده بود كه با حذف تحقير آميز از جام جهاني اين ناكامي‌ها تكميل شد. اين نتايج نشان داد كه ناكامي در المپيك اتفاقي نبوده و تكواندوي ايران در يك روند نزولي فرو رفته است. پس از حذف از جام جهاني، استعفاي سرمربي و رييس سازمان تيم‌هاي ملي اعلام شد كه مورد موافقت پولادگر نيز قرار گرفت اما آيا مقصر اين ناكامي تنها مقانلو و ذوالقدري بودند؟ تنها چند روز بعد از ناكامي در جام جهاني انتقادهايي شد و رسانه‌ها برحسب انجام وظيفه مطالبي را نوشتند اما باز هم همچون دفعات گذشته كار ادامه پيدا كرد. وزارت ورزش نيز در اين قضيه سكوت عجيبي كرده است و تكواندو باز هم با روند قبل كار را ادامه مي‌دهد. پس از اين جريانات مهره‌هاي اصلي بخش فني تكواندو كنار رفتند اما ظاهرا در تكواندو همه مقصر هستند جز يك نفر؛ همان نفري كه اين گزينه‌هاي مستعفي را بر سر كار گمارد و در واقع در اين ناكامي‌ها تصميم‌گيرنده اصلي بود. اگر مشكل از اين افراد مستعفي بوده، چرا فردي كه اين نفرات را بر مسند نشانده، تقصيري بر گردن نمي‌گيرد و راه اين افراد مستعفي را در پيش نمي‌گيرد. قطعا نبايد پيشرفت‌هاي تكواندو را بعد از حضور پولادگر و در مدت ۱۶ ساله رياستش فراموش كرد اما در سال‌هاي اخير با دور شدن نفرات شاخص از تكواندو، اين رشته در حاشيه فرو رفته است. حالا نيز مجددا تيم ملي مردان بلاتكليف شده است و در حالي كه سال آينده رقابت قهرماني جهان را در كارنامه دارد باز هم بدون سرمربي مانده است. اين در حالي است كه نبايد غايله تكواندو را با استعفاي پايين دستي‌ها به دست فراموشي سپرد. به كار گرفته شدن فكر و ايده جديد در اين فدراسيون لازم است و اين فدراسيون نياز به تغيير اساسي دارد. اميد است وزارت ورزش نيز به اين رشته كه از اميدهاي هميشگي كسب مدال است ورود كند تا تكواندو از اين بهت و ناكامي خارج شود.