انتقاد توكلي از بگومگوهاي روحاني و آملي لاريجاني:
چرا ياركشي مي‌كنيد؟
گروه سياسي| احمد توكلي، نماينده سابق تهران در مجلس شوراي اسلامي با انتشار مطلبي در كانال تلگرامش، از علني شدن اختلافات روساي قوه قضاييه و مجريه انتقاد كرد. به گزارش عصر ايران، جمله‌هاي كليدي متني كه احمد توكلي خطاب به حسن روحاني و صادق آملي لاريجاني نوشته، به شرح زير است:
چرا روساي قوا به جاي حل معقول اختلافات به ياركشي بين مردم اقدام مي‌كنند؟ مردم عموما حوصله و علاقه‌اي به تعيين مقصر در اين سطوح ندارند، به ويژه آنكه در اثر سختي معيشت و زندگي و بدبيني‌هاي حاصل از آن، همه را مقصر مي‌شناسند. اكثريت از اين دسته‌اند.
وقتي روساي قوا كه هر كدام مسووليت سنگيني در اصلاح وضع موجود دارند، و به درجاتي در پيدايش آن نيز بي‌نقش نبوده‌اند، در رسانه‌ها به هم مي‌تازند اين اكثريت از هر دو طرف دعوا دلخورتر مي‌شود؛ اقليت باقيمانده نيز دو دسته مي‌شود، يكي اولي را باور مي‌كند و با دومي ستيزه مي‌كند و يكي هم دومي را مي‌پذيرد و با اولي دشمني پيدا مي‌كند يا خصومتش تشديد مي‌شود.
وقتي رييس‌جمهور در حمله به قوه قضاييه سلامت اين قوه را آن‌چنان زير سوال مي‌برد كه آنها را شريك در چپاول چند ميليارد دلاري جلوه مي‌دهد و رييس قوه قضاييه به شكلي موضع مي‌گيرد كه گويي به اين ضرب‌المثل غير‌قرآني عمل مي‌كند كه كلوخ‌انداز را پاداش سنگ است! چه بلايي بر سر مولفه‌هاي امنيت اجتماعي مي‌آيد؟
آيا به آبروي قوه قضاييه آسيب وارد نمي‌شود؟در اين وضعيت بسيار بد اقتصادي كه افق براي بسياري از مردم ما وجود ندارد، احساس ناامني بيشتر نمي‌شود؟ طرفين در بدترين شكل يكديگر را به مماشات با فساد و مفسدان و تا حد همدستي با آنان متهم مي‌كنند، آيا احترامي براي دو طرف باقي مي‌ماند؟
رييس‌جمهور و قاضي‌القضات هر دو بر اساس قانون اساسي مسوول تامين و صيانت از حقوق شهروندي‌اند. امنيت و به ويژه احساس امنيت از ابتدايي‌ترين حقوق شهروندي است، وقتي حكومت در تامين اين ابتداييات ضعيف شد، هر دو قوه تضعيف مي‌شود. اينها بخشي از آسيب تنازعات به امنيت است.
اين تنازعات موجب تضعيف امنيت، تضعيف وحدت ملي، كاهش ثبات سياسي و خلاصه كاهش مشروعيت نظام مي‌شود. مجموعه اين آسيب‌ها ريسك و نا اطميناني را تشديد مي‌كند و افزايش ريسك و نااطميناني سرمايه‌گذاري داخلي و خارجي را فراري مي‌دهد كه نتيجه، تشديد ركود و بيكاري كمرشكن فعلي و سخت‌تر شدن معيشت مردم است.
بپذيريد يا نپذيريد الآن نه دو قوه بلكه هر سه قوه گرفتار درجاتي از فساد شده‌اند كه چون خوره به جان اركان نظام افتاده است، گرچه قوه قضاييه در اين دوره نسبت به گذشته در برخورد با مفاسد دانه‌درشت‌ها بهتر و موفق‌تر عمل كرده ولي با مشاجرات، اولا فاسدان پشت سر طرفين يا اطراف دعوا پنهان مي‌شوند و ثانيا دولت و قضا به گروكشي متهم مي‌گردند و اجماع مركب مي‌شود كه همه سر و ته يك كرباسند و اين به نفع مردم و كشور نيست. خلاصه قانون اساسي را براي گروهي نوشته‌اند كه قصد جدي دارند تا با هم كار كنند، نه پيكار!