شهرام مكري: معلم، حلقه اتصال سينماي تجاري و هنري بود
1- علي معلم بيش از هر چيز تلاش كرد جاي خالي سينمايي را پر كند كه مورد علاقه‌اش بود. او درست همان زمان كه ماهنامه دنياي تصوير را منتشر و جشن تصوير سال را برگزار مي‌كرد، ميان سينماي هنري، همان‌گونه مورد علاقه ما و سينماي تجاري، پيوندي برقرار كرد. او حتي زماني كه در قامت تهيه‌كننده سينما ظاهر مي‌شد، به برقراري پلي ميان سينماي تجاري و هنري ايران متعهد بود. در واقع علي معلم در همه كارهايش شخصيت منحصر به فردي داشت.
2- لبخند هميشگي روي صورت معلم، جزيي جدانشدني از بدنش بود. اين لبخند بعد از گذشت سال‌ها به زبان بدنش تبديل شده و حتي در سخت‌ترين و عصباني‌ترين موقعيت‌ها هم اين لبخند را فراموش نمي‌كرد. در سينماي ايران، داشتن اين ويژگي قوتي است دشوار.
3- علي معلم در تمام اين سال‌ها جشن تصوير سال را بدون هيچ‌گونه وابستگي دولتي و به شكلي كاملا خصوصي برگزار كرد. او در اين جشن سليقه‌اي كه به آن اعتقاد داشت را پياده كرد و به سمت و سوي سينماي مورد علاقه‌اش، يعني سينماي امريكا پيش رفت. علاوه بر سينما، معلم به ديگر وجوه هنر نيز توجه داشت. او تلويزيون، موسيقي و هنرهاي نمايشي را هم به نوعي به اين جشن وارد كرد و اين همان جشن مورد علاقه‌اش بود.
4- من در آخرين دوره برگزاري جشن تصوير، نشان عباس كيارستمي را از علي معلم و همكارانش دريافت كردم. اين نشان بيش از هر چيز حكايت از توجه اين تهيه‌كننده سينما به جريان هنري دارد، او علاوه به فعاليت در جريان اصلي سينما، ارادت خود را به جريان هنري هم ابراز مي‌كرد. ردپاي اين ارادت را مي‌شود از حضور بين‌المللي او در فستيوال‌هايي چون كن بيشتر ديد. به نظرم جاي علي معلم از اين پس خالي خواهد ماند، دعا مي‌كنم سال 95 هر چه زودتر با تمام اتفاقات بدش به پايان رسد.