با حضور غيرمنتظره وودي آلن
موسسه فيلم امريكا از دايان كيتن تقدير كرد
بهار سرلك
سال 1969 وودي آلن 34 ساله دومين نمايشنامه‌اش «دوباره بنواز، سام» را براي برادوي نوشت. آن زمان دايان كيتن بازيگري تازه‌كار و در انتظار درخشيدن بود. آلن كه براي نخستين‌بار كيتن را مي‌ديد از او تست بازيگري گرفت و قرار بر اين شد كه كيتن نقش همسر او در اين نمايش را بازي كند.
حالا پس از گذشت چهل‌وهشت سال از آن ديدار، وودي آلن، وارن بيتي و آل‌پاچينو با حضور غيرمنتظره‌شان در شب مراسم موسسه فيلم امريكا در دالبي تيه‌تر هاليوود از دايان كيتن تقدير كردند. در كنار اين هنرمندان، مريل استريپ، جين فوندا، استيو مارتين، مارتين شورت، مگ رايان، كانديس برگن، ريسه ويتراسپون، اما استون، ريچل مك‌آدامز، مورگان فريمن، ليزا كودرو و. . . حضور داشتند كه از يك عمر دستاورد هنري دايان كيتن تجليل كردند.
دايان كيتن نخستين تجربه سينمايي حرفه‌اي را در فيلم «پدرخوانده» (1972) و با ايفاي نقش كي آدامز كورلئونه تجربه كرد اما حقيقت اين است كه تجربه همبازي و همكاري با وودي آلن در فيلم «دوباره بنواز، سام» (1972) شكل‌دهنده حرفه اين بازيگر است و دو همكاري بعدي‌اش با آلن در فيلم‌هاي «در خواب فرورفته» (1973) و «عشق و مرگ» (1975) او را به عنوان بازيگر آثار كمدي شناساند. چهارمين همكاري با آلن در فيلم «آني هال» (1977) جايزه بهترين بازيگري زن نقش اول آكادمي اسكار را براي او به ارمغان آورد.
اما در اين مراسم وودي آلن بود كه تنديس يك عمر دستاورد هنري موسسه فيلم را به كيتن اهدا كرد و گفت: «اين زني است كه در همه‌چيز تبحر دارد.» كيتن به هنگام حضور روي صحنه ترانه «شبيه به زمان‌هاي قديم» را خواند؛ ترانه‌اي كه از زمان ايفاي نقش آني هال در خاطر او مانده است.
اما در بين حضور همه بازيگران، مردي كه در چهل سال حرفه بازيگري‌اش نقش مقابل او را ايفا كرده بودند، حيرت‌آور بود.
وودي آلن كه ثابت كرده است علاقه‌اي به حضور در مراسم‌هاي تجليل از هنرمندان ندارد، از روي صندلي خود بلند شد و گفت: «بخش بزرگي از حرفه‌ام را مديون دايان هستم. نمي‌دانستم او عاشق من است تا اينكه كتاب‌هايش را خواندم.»
اما حضور پاچينو در اين مراسم غيرمنتظره‌تر بود، چرا كه سال‌هاست آنها از يكديگر دوري مي‌كنند. پاچينو درباره كيتن گفت: «احساس مي‌كنم او را در تمام طول عمرم مي‌شناختم. نخستين‌باري كه او را ديدم در پاستيز شرق هارلم و براي فيلمبرداري «پدرخوانده» بود. . . مارلون براندو هم بود. او خودش را به دايان معرفي كرد و دايان در جوابش گفت: خب، باشه... همه از اين جواب گيج شده بودند اما من مي‌خنديدم.»
موسسه فيلم امريكا كه از سال 1973 براي تقدير از يك عمر خدمات فردي كه با فعاليت در سينما و تلوزيون سعي در غني‌سازي فرهنگ امريكا داشته، پايه‌گذاري شد، در طول اين سال‌ها از آلفرد هيچكاك، جان فورد، رابرت دنيرو، تام هنكس، آل پاچينو، باربارا استرايسند، جورج لوكاس، شان كانري، مايكل داگلاس، مارتين اسكورسيزي، مريل استريپ و... تقدير كرده است.