به ياد ني و ايستادگي
هنر و فرهنگ در سرزمين ايران به همان اندازه كه علاقه‌مندان خود را دارد، سخت‌گيري‌هاي زيادي هم دارد.
مردم معمولا تصويري ساخته شده و كامل از هنر و هنرمند در ذهن دارند و معمولا هم نمي‌خواهند اين تصاوير را تغيير دهند و بپذيرند كه ممكن است شكل ديگري از اتفاق نتيجه بهتر و مناسب‌تري داشته باشد.
اين‌طور مي‌شود كه هميشه در سينما با يك‌عده كارگردان و بازيگر محبوب روبه‌رو هستيم يا در دنياي ادبيات نويسندگان خاصي را مي‌پسنديم و... عناصر تازگي و تفاوت، در فرهنگ و هنر ايراني بايد بسيار قوي، با پشتكار و صبور باشند تا بالاخره مورد پذيرش قرار بگيرند و بتوانند به مخاطب عرضه شوند.
درست مانند اتفاقي كه براي حسن كسمايي رخ داد. هنرمند بزرگ ايراني كه تا قبل از ارايه آثار درخشان و بي‌نظيرش علاقه‌مندي صبور و باپشتكار بود؛ در روزگاري كه سازهاي سنتي مثل تار و سه‌تار
براي خود بروبيايي داشتند، كسايي ني را انتخاب كرد و آنقدر ايستاد تا بالاخره تبديل به يكي از بزرگ‌ترين هنرمندان ايراني شد. هنرمندي كه آواي ني مشهوري دارد و حالا پنج سال از مرگ او مي‌گذرد.