بياييد از مريم بياموزيم

قدما و سپيدمويان كارزار انديشه و تجربه، بارها گفته‌اند كه عمده‌ترين بخش انجام كار، باور داشتن به توانمندي‌هاي خويش و در ادامه، اراده قوي براي به فعليت رساندن توانمندي‌هاست. اگر شخصي براي دستيابي به اهداف مدنظر، به ميزان توانمندي‌هاي خويش واقف بود و آن را باور داشت و چاشني آن را نيز اراده پولادين قرار داد، آنگاه «من مي‌توانم» را عينيت بخشيده است و در مسير دستيابي به آرمان‌هايش گام برداشته است. هرچند ضايعه درگذشت تاسف‌انگيز بانوي دانشمند ايراني پروفسور مريم ميرزاخاني جامعه علمي جهان و هموطنان ايراني را داغدار كرد، اما جهانيان را متوجه فقدان بانويي كرد كه توانسته است در شمار دانشمندان برتر جهان قرار گيرد؛ در عين حالي كه وظايف مادري و همسري خويش را نيز به نحو احسن انجام داده است. بسياري از بانوان به دلايلي از قبيل عدم باور به توانايي‌ها، احساس ضعف و اراده، دست كم گرفتن قدرت خويشتن، عدم پيگيري علايق ذاتي، هراس از ناتواني در اداره خانواده، و همچنين ممانعت‌هاي موجود در مسير ظهور توانمندي‌هاي‌شان در جامعه، از ورود به عرصه‌هاي گوناگون علمي و مديريتي و اجتماعي ابا دارند و نگران آن هستند كه در مسير پيگيري اهداف خويش، شكست بخورند. اين موضوع در حالي ميان بانوان فراگير است كه نمونه‌هاي فراواني از زنان موفق در عرصه‌هاي اجتماعي و علمي وجود دارند كه مديران موفقي در عرصه خانه و خانواده نيز هستند. يا بالعكس گروهي از بانوان توانمند توجه به وظايف خانوادگي و عرفي را در تضاد با موفقيت‌هاي اجتماعي، علمي و اقتصادي خود نمي‌بينند. پروفسور مريم ميرزاخاني داراي مدارج عالي كسب شده از بهترين دانشگاه‌هاي جهان بود، دانشمند برتر جهان در رشته رياضي بود، نظريه‌پرداز تخصصي در رشته دانشگاهي خويش بود، استاد دانشگاه بود، حل‌المسائل سوالات پيچيده رياضيات بود، بخش عمده‌اي از زندگي خويش را در سطوح عالي فعاليت‌هاي علمي گذراند اما از زندگي شخصي و خانواده نيز غافل نشد. او دختري شايسته براي والدينش بود، همسري مناسب براي شوهرش بود و همچنين، مادري مهربان براي فرزند خويش بود؛ مادري كه حتي در تنظيم وصيت نيز آرزوي كسب تابعيت ايران براي فرزند خود را فراموش نكرده است چنان‌كه دكتر فيروز نادري ديگر دانشمند برجسته ايراني نيز در يك توييت براي مريم عزيز آورده بود: نخبه؟ بله اما همچنين او يك دختر، مادر و همسر هم بود. پروفسور ميرزاخاني هيچيك از فعاليت‌هايش را مانعي براي انجام فعاليت ديگر و پيگيري علايق خويش نمي‌ديد و با برنامه‌ريزي و نظم بخشي به زندگي، هم دانشمندي خبره شد و هم مادري دلسوز و اينچنين نام خود را براي يادگار و با عنوان الگو، ماندگار كرد. بانوان مستعد ايراني مي‌توانند با الگو گرفتن از انگيزه و تلاش مريم، توانمندي‌هاي‌شان را شناسايي كرده و با كاربست اراده، در مسير رشد و تعالي خانواده و جامعه، به‌صورت همزمان گام بردارند و اين نعمت و ظرفيت است كه خداوند زنان را از آن بهره داده است. بار ديگر بر روان بانوي دانشمند ايراني درود مي‌فرستيم و اميدوارم اكنون كه مقدرات عالم هستي بر نبود مريم در ميان ما شكل گرفته راه او را ادامه دهيم و چونان او افتخارآفرين براي ملك و ملت باشيم.