«اميد» نقطه غلبه ما بر انبوه مشكلات
محمد كاظمي
در كنار مشكلات موجود در كشور ظرفيت‌ها و توانمندي‌ها و انرژي‌هاي بسياري وجود دارد كه بخش قابل توجهي از آنها هنوز به فعليت نرسيده‌اند. در مجموع مي‌توان با قاطعيت گفت كه توان و امكانات مادي و معنوي ما بيش از مشكلات و معضلات هستند. از همين رو بدون اغراق و خوش‌بيني مفرط اميدواري به آينده بهتر و روشن‌تر يك اميدواري واقعي است. ما نه تنها از بروز مشكلات گوناگون خسته نمي‌شويم و عقبگرد نمي‌كنيم كه موظف به پيشرفت و توسعه همه‌جانبه كشور هم هستيم. اكنون و در هنگام بروز چالش‌هاي طبيعي و اجتماعي و اقتصادي هر كس در هر موقعيت كه هست بايد اراده و تعهد و توان خود را به‌كار گيرد تا از گردنه‌هاي پيش رو يكي پس از ديگري عبور كنيم. متاسفانه كثرت و دوام برخي از مشكلات بسياري را منفي‌گرا كرده است و گاهي مسابقه‌اي راه مي‌افتد و در آن هركس بيشتر از مشكلات بگويد و خطرناكي‌شان را گوشزد كند و اميد كمتري بيافريند پيروز چنين مسابقه‌اي محسوب مي‌شود! كسي منكر مشكلات نيست و كسي قائل به ايجاد اميد كاذب هم نيست ولي كاملا روشن است كه ايجاد نا اميدي در جامعه چون زهر مهلك عمل خواهد كرد و نيروها و فكر‌ها و انگيزه‌ها را از بين خواهد برد.
ازخوراندن اين سم مهلك به جامعه فقط دولت آسيب نمي‌بيند بلكه كيان كشور هم به خطر مي‌افتد. شايد ما به مرحله ايجاد نا اميدي كاذب رسيده‌ايم و قدر امكانات و ظرفيت‌هاي كشور را نمي‌دانيم. نگاهي به تاريخ جهان و دقت در سرگذشت قرون معاصر روشن مي‌سازد كه هم ما و هم ديگران در برهه‌هاي مختلف تاريخي با انباشت مشكلات روبه‌رو بوده‌ايم ولي با كار و تلاش و تدبير و اتحاد توانسته‌ايم از گردنه‌هاي خطرناك به سلامت عبور كنيم. در امريكا جنگ ويرانگر داخلي با 600 هزار كشته و ميليون‌ها زخمي و آواره چنان اميدها را به يأس مبدل كرده بود كه هيچ كس برخاستن و ساختن و پيشرفت را براي اين كشور تصور نمي‌كرد، ژاپن، آلمان، روسيه، انگليس و فرانسه هر كدام در دو جنگ جهاني چنان به رنج و خرابي و بحران و خسارت‌هاي غيرقابل باور دچار شده بودند كه بعضا در ميان آنها تصور رسيدن به آخرالزمان تاريخ قوت گرفته بود. چين و هند با جمعيت‌هاي استثنايي خود تا همين 50 سال پيش غرق در انواع بحران‌ها بودند تا جايي كه در خود فرو رفتند و از رقابت‌ها و منازعات جهاني كناره گرفتند. در خاورميانه هنوز هم جنگ‌ها و بحران‌ها و عقب‌ماندگي‌ها بيداد مي‌كنند و قدرت‌ها را به طمع وا مي‌دارد كه از اين بحران‌ها سوءاستفاده كنند. ما در حال حاضر هرگز در چنين مقياس‌هايي دچار بحران و چالش نشده‌ايم، ما توانسته‌ايم از دوران پس از جنگ عبور كنيم و زيرساخت‌ها را به حد قابل قبولي برسانيم. ما محاصره و تحريم اقتصادي را شكستيم و رشد منفي 6 درصد را به رشد مثبت 8 درصد تبديل كرديم. تجربه موفق برجام نشان داد هنگامي كه بخواهيم، قادر خواهيم بود حتي اجماع جهاني عليه خود را نابود كنيم. اكنون در مقابل بحران آب و دغدغه بيكاري و مشكل گزنده مفاسد اقتصادي قرار داريم و بايد با خود انديشه كنيم كه تكليف‌مان چيست؟ راه‌مان كدام است و چگونه قادر خواهيم بود كه اين چالش‌هاي بزرگ را مديريت كنيم و سرفراز از آنها بيرون بياييم؟ بدون كمترين ترديد بايد اجماع داخلي ايجاد شود كه با همدلي و پشتكار و خردمندي خصوصا پرهيز از خودمحوري و خودپرستي و ترجيح منافع شخصي بر منافع ملي بر مشكلات گوناگون كنوني فائق خواهيم شد. اميدكاذب بدتر از نااميدي است ولي با محاسبه دقيق مي‌توان واقع‌گرايانه به غلبه بر همه مشكلات اميدوار بود. بايد اميدهاي واقعي را ميان خود تقويت كنيم و از رواج نااميدي در ميان مردم به‌شدت جلوگيري به عمل آوريم. اگر بر اين سياق حركت كرديم و هيچ كس در هيچ موقعيتي منافع خود را مقدم ندانست قطعا و با سرعت از معضلات موجود عبور خواهيم كرد. مشكل اصلي ما آن است كه در اين وانفسا عده‌اي همچنان براي خود سينه مي‌زنند و نشان داده‌اند كه هيچ چيز براي آنها مهم‌تر از منافع شخصي و گروهي نيست. اگر اين مشكل برطرف شود و خودپرستان و منفعت جويان از مصدر كار‌هاي مهم كنار روند و معركه‌گيران و غائله‌سازان منزوي شوند مردم به همراه نخبگان دلسوز خود ايران عزيز را آباد خواهند كرد. نماينده مجلس