صف آرايي خطرناك منطقه‌اي
همين روزها دولت اسراييل در نوار غزه در حال كشتار فلسطينان است ولي برخي دولت‌هاي غربي از آن حمايت كرده و ديگر دولت‌هاي مدعي تنها انتقادات نرمي را متوجه صهيونيست‌هاي كودك كش مي‌كنند كه مبادا به دولتمردان و سرمايه داران اسراييل بربخورد!
اما اين حمله منفعت‌جويانه غربي به سوريه با هر علت، مقدمه و هدف و پيامدي صورت گرفته باشد نشان‌دهنده حساسيت فوق‌العاده و شكنندگي اوضاع منطقه است. وليعهد عربستان تور جهانگردي راه انداخته است و از انگلستان به امريكا مي‌رود، از امريكا به فرانسه رهسپار مي‌شود و جيب غربيان طماع را پر مي‌كند تا عليه جمهوري اسلامي يارگيري كرده باشد و در همراهي با نتانياهو فشار روي تهران را متمركز كرده از اوجگيري قدرت منطقه‌اي ايران جلوگيري به عمل آورد. در چنين شرايطي كاملا روشن است كه ايران و ايرانيان بايد مساعي خود را گرد آورند و توطئه بدخواهان و بيگانگان را عقيم كنند. مشهور و معروف است كه ايرانيان هرگاه با تهاجم بيگانگان از هر نوع سياسي و اقتصادي و نظامي روبه‌رو شده‌اند اختلافات خود را كنار گذاشته با همه توان در مقابل هر تهاجمي صف‌آرايي كرده‌اند. اما عجيب است كه يا ما هنوز خطرهاي پيراموني در سطح ملي را باور نكرده‌ايم يا آن همبستگي و استحكام مورد انتظار را نمي‌توانيم به دست آوريم! اختلافات در كشور ما زياد شده است و كشمكش‌هاي گروهي و جناحي و حتي شخصي گاهي كل انسجام ملي را مورد خدشه قرار مي‌دهد. كسي داعيه‌دار يك فضاي تك‌رنگ و يك نواخت نيست و چنين ايده‌اي هرگز تحقق پيدا نمي‌كند ولي مي‌توان در كليات و در مسائل ملي به اتحادي غيرقابل خدشه رسيد. متاسفانه هستند چهره‌ها و گروه‌ها و قدرتمنداني كه تفسيري جانبدارانه از وحدت مي‌كنند و از ديگران مي‌خواهند راه و روش و اهداف و آرمان‌هاي خود را رها كرده تماما در خدمت ايشان باشند! چنين دعوت به وحدتي نه تنها به ثمر نمي‌نشيند كه به ضد خود تبديل مي‌شود و هواداران و داسوزان واقعي انسجام ملي را سرخورده مي‌سازد. وقتي يك جناح سياسي حتي در زمينه‌هايي كه از مردم راي منفي دريافت كرده است و كارنامه اسفناك مديريت‌شان در گذشته و حال جلوي چشم ملت است ولي با اين حال مي‌خواهد يكه تاز ميدان باشد، وقتي توصيه و اصرار و درخواست دلسوزان جامعه براي رفع حصر از سه شخصيت باسابقه انقلاب به امروز و فردا موكول مي‌شود و انتظارها را برآورده نمي‌سازد، وقتي براي مديريت‌هاي اجرايي برسر جزيي‌ترين مسائل بحران‌سازي مي‌شود و ايشان را تا استعفا پيش مي‌برند، وقتي روزنامه‌ها و رسانه‌هاي يك جناح آزادانه هرچه مي‌خواهند عليه دولت و مخالفان خود مي‌گويند و مي‌نويسند و حتي تا اتهام زني پيش مي‌روند و در نهايت وقتي صداي اصلي مردم شنيده نمي‌شود و برخي رندانه آن را متوجه ديگران مي‌كنند چه انتظاري مي‌توان داشت كه وحدت و انسجام ملي ايجاد شود؟ كاملا روشن است كه بيگانگان به برخي از اختلافات داخلي اميد بسته‌اند و تعريف سطحي از استحكام داخلي اين اميد را دامن مي‌زند. وحدت و انسجام ملي وقتي ايجاد مي‌شود كه همه برداشت‌ها و سليقه‌ها و فكرها و جريان‌هاي معتقد به تماميت ارضي و قانون اساسي محترم باشند و به اندازه اقبال‌شان در ميان مردم سهمي از قدرت داشته باشند. اگر اين معنا تحقق پيدا نكند و با مسائل ريشه‌اي كشور شعاري برخورد شود بايد احساس خطر كرد. خطر اصلي براي كشور يكه‌تازي و انحصارطلبي و رانت‌جويي و تبعيض آشكار در فضاي سياسي است. همين معنا فشارها و صف آرايي‌هاي بيگانگان را خطرناك مي‌كند و احتمال خسارت‌آفريني براي منافع ملي را افزايش مي‌دهد. ما در زمينه حركت به سوي انسجام ملي كند عمل مي‌كنيم و صريحا مي‌توان اعلام كرد كه «دارد دير مي‌شود!» اگر حلم و صبر و گذشت و آينده‌نگري و اخلاق و تعهد ما را به سمت انسجام و استحكام داخلي سوق نمي‌دهد حداقل صف‌آرايي دشمنان و شرايط خطير منطقه متقاعدمان سازد كه بايد از تماميت‌خواهي و خودمحوري عبور كنيم.