حقيقت در «سينما حقيقت»
هارون يشايائي
امسال دوازدهمين جشنواره بين‌المللي فيلم مستند ايران (سينما حقيقت) گسترده‌تر از سال‌هاي قبل از 18 تا 25 آذرماه در پرديس سينما چارسو برگزار شد و در جريان است. سال‌هاي اخير در تمام كشورهاي صاحب سينما از جمله در ايران خودمان سينما مستند مورد توجه و حمايت بيشتري قرار گرفته و فيلمسازان جوان و همچنين باتجربه‌ها و توليدكنندگان نام‌آشنا با ميل و اشتياق در بخش‌هاي مختلف سينما حقيقت شركت كرده‌اند. حضور مستندسازان معروف و فيلم‌هاي آنها از كشورهاي جهان كه در سينماي مستند سابقه و اعتبار جهاني دارند، جشنواره بين‌المللي فيلم مستند در ايران را داراي اعتبار و اهميت قابل توجه كرده است. تنوع بخش‌هاي مختلف جشنواره ميدان رقابتي دوستانه بين شركت‌كنندگان به وجود آورده و مي‌توان گفت نمايش فيلم‌ها با سليقه‌هاي مختلف و بيان‌هاي متفاوت مصداق واقعي و مناسب براي سينما «حقيقت» است. فضاي صميمي محيط برگزاري جشنواره و حضور پرشور جوانان و استقبال براي تماشاي فيلم‌هاي مستند از ايران و ديگر كشورها نشان مي‌دهد علاقمندان به سينما با توجه به افول نسبي كيفيت فيلم‌هاي بلند داستاني در سينماي ايران توجه خود را به توليد و بالندگي سينما مستند معطوف داشته‌اند. در جريان نمايش فيلم‌ها، بعد از نمايش هر فيلم جلسه نقد و بررسي و گفت‌وگو درباره همان فيلم با حضور دست‌اندركاران فيلم‌ها ترتيب داده شده است. نويسنده به دلايلي موفق شدم در بيشتر اين جلسات شركت كنم، آنچه براي آدمي سالمند و به اصطلاح سينماشناس مثل من دستاوردي باارزش و اميدواركننده بوده و هست، شركت فعال تماشاچيان در اين جلسات و اظهارنظرها و انتقادات و گاهي پيشنهادات مفيد آنها بود. به نظر مي‌رسيد هر كس وارد بحث و نقد و بررسي درباره فيلم‌ها مي‌شود، خود آدمي مطلع و صاحب‌نظر است؛ گويا جوانان از اينكه فيلمي را در سالن ببينند و بي‌اعتنا از كنار آن بگذرند گذشته‌اند و از خصوصيات فني و كيفيتي فيلم چنان با دقت صحبت مي‌كردند كه هر شنونده علاقمندي را به آينده سينماي ايران و فرهنگ ايراني اميدوار و سرخوش مي‌كردند و باشد كه چنين باشد...