لباس‌هاي بدون پارچه و لايي
بهروز بهزادي
يك عضو هيات‌مديره اتحاديه توليدكنندگان و فروشندگان پوشاك تهران گفته است، 90 درصد دگمه‌هاي لباس‌ها وارداتي است كه با لايي پارچه و نخ كه آنها نيز وارداتي است واحدهاي توليدي به شدت با كمبود مواد اوليه روبه‌رو هستند، گرچه اين شخص نگفته است كه در پارچه هم كمبود داريم، از اوضاع كشور معلوم است كه البته پارچه هم وارداتي است و در كل صنعت پوشاك با مشكلات عديده‌اي دست و پنجه
نرم مي‌كند.
او گفته است كمبود نقدينگي، عدم توسعه سرمايه‌گذاري به همراه افزايش قيمت در برابر كاهش قدرت خريد مردم نظم بازار پوشاك را به هم ريخته است.
نتيجه اين نكته اينكه: در تمام چند دهه گذشته 40، 50، 60، 70 ميليون جمعيت كشور به پوشاك نياز داشته‌اند. چرا دولت و سرمايه‌گذاران به فكر اين صنايع كه سودآور هم هست نبوده‌‌‌اند. شايد سرمايه‌ها در دست قاچاقچيان صرف واردات از چين و تركيه و اروپا شده است. الله اعلم.
گيريم كه دولت روحاني در سال‌هاي آغازين و اينك پاياني گرفتار تحريم بوده است و نتوانسته به اين صنعت سر و سامان بدهد.
دولت‌هاي پيشين جز دولتي كه مشغول دفاع بود، چه كرده‌اند؟ آيا نبايد جواب دهند؟