تيم‌هاي اروپا مي‌ترسند با ايتاليا روبه‌رو شوند
رنسانس با معماري مانچيني
علي ولي‌اللهي
هنگامي كه سوت پايان ديدار برگشت ايتاليا و سوئد در مرحله پلي‌آف انتخابي جام جهاني 2018 به صدا درآمد، اشك ميليون‌ها ايتاليايي سرازير شد. لاجوردي‌پوشان با هدايت ونتورا در گروه‌شان بعد از اسپانيا دوم شده بودند و در پلي‌آف مقابل سوئد نتوانستند در طول
180 دقيقه بازي رفت و برگشت حتي يك گل
به ثمر برسانند. در عزاي عمومي مردمان سرزمين چكمه جي‌جي بوفون ديده مي‌شد كه آخرين شانس حضورش در جام جهاني را از دست داده بود. مرد تقريبا 40 ساله‌اي كه همانند يك كودك اشك مي‌ريخت. ايتاليا، قهرمان 5 دوره
جام جهاني از رسيدن به روسيه باز مانده بود و در آن لحظات هيچ‌كس نمي‌دانست سرنوشت يكي از قدرت‌هاي فوتبال اروپا و جهان به كجا خواهد انجاميد.
ايتاليا به عقيده بسياري از كارشناسانش وارد دوره ركود شده بود. در رده ملي آنها در جام‌هاي جهاني 2010 و 2014 از رسيدن به دور حذفي بازمانده بودند. در رده باشگاهي خبري از درخشش ايتاليايي‌ها نبود و تنها يوونتوس از اين كشور در سطح اروپا حرفي براي گفتن داشت و دو تيم شهر ميلان حتي از رسيدن به ليگ قهرمانان عاجز بودند. ديگر ستاره‌هاي نامداري نظير باجو و دل‌پيرو و ويه‌ري و توتي و نستا و مالديني در فوتبال ايتاليا ديده نمي‌شد و به جاي اين فوق ستاره‌ها بازيكناني معمولي و درجه دو
به چشم مي‌خوردند. به نظر مي‌رسيد تنها چيزي كه مي‌تواند ايتاليا را به دوران خوبش بازگرداند يك رنسانس عظيم است.
البته ايتاليايي‌ها اصلا با واژه رنسانس غريبه نبودند، كما اينكه آنها در سده 14 ميلادي دوره زايش جديد را كليد زدند و بعد در كمتر از يك قرن اين جنبش تمام اروپا را فتح كرد و به عصر روشنگري انجاميد. بعدها در تاريخ فلورانس پايتخت رنسانس ناميده شد؛ شهري كه نماد پيشرفت‌هاي هنري و علمي در جهان لقب گرفت. البته همه پيشرفت‌هاي آنها بر پايه ميراث هنرمندان و فيلسوفان روم و يونان باستان انجام مي‌شد؛ بازخواني متون كهن با شيوه جديد و تلاش براي عبور از آنها براي رسيدن به دنيايي جديد. براساس همين سنت جاودانه، ايتاليايي‌ها دوباره دست به كار شدند و با تغيير نگرش رويه‌اي جديد در فوتبال را پيش گرفتند. آنها مجبور بودند پوست‌اندازي كنند و نوزايي در مستطيل سبز را در دستور كار خود قرار دهند. حالا بعد از گذشت كمتر از دو سال از آن شب تلخ ورزشگاه سن‌سيروي شهر ميلان، ايتالياي نوظهور به دنيا شناسانده شده است؛ ايتاليايي كه با معماري روبرتو مانچيني به دنبال بازپس‌گيري جايگاه گذشته خود بر قله فوتبال اروپا و جهان است.
هنگامي كه مانچو هدايت ايتاليا را برعهده گرفت، ستاره‌هاي فوتبال اين كشور وضعيت مشخصي نداشتند. ماركو وراتي هافبك تيم پي‌اس‌جي
به عنوان بزرگ‌ترين استعداد اين كشور شناخته مي‌شد؛ بازيكني كه درنهايت يك فوتباليست متوسط رو به بالا محسوب مي‌شد و اصلا در حد و اندازه‌هاي يك سوپراستار به چشم نمي‌آمد. بالوتلي خيلي وقت بود كه نمي‌توانست از باتلاق حواشي خارج شود و ده‌روسي نيز همراه با بوفون از تيم ملي خداحافظي كرده بود. مانچيني احتياج داشت كه با همراهي باشگاه‌ها و آكادمي‌هاي فوتبال در ايتاليا، تيمي جديد بسازد. باشگاه‌ها نيز تصميم گرفتند با سرمايه‌گذاري‌هاي بيشتر ستاره‌هاي فوتبال دنيا را دوباره به سري‌آ بازگردانند تا اعتبار ليگ اين كشور زنده شود. قانون‌نويسان نيز مكلف شدند با تدوين قوانين مالياتي جديد كاري كنند كه درآمد بازيكنان در ليگ افزايش پيدا كند تا از اين طريق بازيكنان اسم و رسم‌دار براي قرارداد بستن با تيم‌هاي ايتاليايي تحريك شوند. اولين پروژه بزرگ را يوونتوس با آوردن كريس رونالدو به تورين كليد زد؛ اتفاقي كه چشم‌ها را دوباره به سمت سري‌آ چرخاند. بعد ناپولي بود كه كارلتوي بزرگ را روي نيمكت تيمش نشاند و درنهايت اينتر نيز كونته را به ميلان آورد تا فوتبال باشگاهي در ايتاليا جاني دوباره بگيرد. همزمان مانچيني با رصد دقيق تمام استعدادهاي در حال ظهور اين كشور، تركيب ايتاليا را از تيمي با ميانگين سني بالا به تيمي جوان و باطراوت تبديل كرد.
دوشنبه‌شب ايتاليا آخرين ديدارش از مرحله مقدماتي يورو 2020 را مقابل ارمنستان برگزار و با نتيجه 9 بر يك حريفش را راهي خانه كرد. اين دهمين ديدار لاجوردي‌پوشان در مقدماتي يورو بود كه با پيروزي به پايان مي‌رسيد. ايتاليا در گروه J مسابقات با فنلاند، يونان، بوسني، ارمنستان و ليختن‌اشتاين همگروه بود كه در هر 10 ديدار به پيروزي رسيد؛ ركورد صددرصد پيروزي! آنها در اين 10 بازي 37بار دروازه حريفان‌شان را گشودند و با اقتدار راهي يورو شدند. اين اولين‌بار در تاريخ فوتبال ايتالياست كه اين تيم موفق مي‌شود با امتياز كامل راهي جام ملت‌هاي اروپا شود. همچنين اين بزرگ‌ترين دوره بردهاي پشت‌سر هم در فوتبال ملي اين كشور
به حساب مي‌آيد. ايتاليا امروز با چهره‌هايي نظر چيرو ايموبيله آقاي گل فعلي سري‌آ، فدريكو كيه‌زا، زانيولو، برناردسكي، نيكلا بارلا، استفانو سنسي، جورجينهو، ماركو وراتي، بونوچي، دوناروما و چندين ستاره بااستعداد ديگر كه تحت انديشه‌هاي مانچيني كار مي‌كنند تبديل به تيمي متفاوت از انتخابي جام جهاني 2018 شده است؛ تيمي كه سرمربي‌اش معتقد است همه تيم‌هاي اروپا مي‌ترسند مقابلش قرار بگيرند.
البته نبايد فراموش كنيم كه ايتالياي مانچيني مدت‌هاست كه مقابل تيم‌هاي بزرگ اروپا صف‌آرايي نكرده است و به واقع، براساس آنچه رسانه‌هاي ايتاليا مي‌گويند، عيار واقعي تيم در تقابل با قدرت‌هاي فوتبال اروپا و جهان محك خواهد خورد. با اين حال نمي‌توان از تغيير بزرگي كه در اين تيم رخ داده، صرف‌نظر كرد. شادابي و طراوت تيم ملي ايتاليا قابل مقايسه با قبل نيست. ايتاليا در 10 بازي خود در مرحله مقدماتي يورو تنها 4 گل دريافت كرده است. اين در كنار
37 گلي كه اين تيم به ثمر رسانده يعني مانچيني تعامل خوبي بين سنت‌هاي قديمي فوتبال در اين كشور يعني كاتناچيو و فوتبال تهاجمي و مدرن روز برقرار كرده است. اين دقيقا همان كاري است كه انديشمندان بزرگ سرزمينش چند قرن پيش انجام دادند و ايتاليا را دوباره در چشم جهانيان به همان كشور قدرتمند سابق تبديل كردند.