گروه سياسي/ حضور در مراسم گراميداشت روز صنعت دفاعي با اتمام حجت‌هاي دفاعي رييس‌جمهور. مخاطب شماره يك رييس‌جمهور آنهايي بودند كه از نگاه او تصور مي‌كردند « حالا كه با دنيا توافق كرديم و روابط ما صميمي شد ديگر براي چه سلاح، موشك و هواپيما بسازيم و قدرت دفاعي كشور را تقويت كنيم.» رييس‌جمهور اما براي آنها هم جواب داشت و گفت: «ما بايد براي اين توان دفاعي خود را تقويت كنيم كه توافق و ثبات در اين كشور پايدار بماند، تا روابط صميمي ما با منطقه و دنيا يك روابط صميمي و پايدار باشد.» او اما از آمادگي كشور براي همكاري جمعي در دفاع از امنيت منطقه هم گفت. حسن روحاني ديروز اما بعد از اتمام حجت‌هاي دفاعي‌اش از موشك نقطه زن فاتح 313 رونمايي كرد. موشكي كه ايران را در جمع انگشت شمار كشورهاي صاحب موشك‌هاي سوخت جامد مركب نقطه زن با برد 500 كيلومتر قرار داد. به گزارش ايرنا جمله‌هاي كليدي اظهارات حسن روحاني به شرح زير است:
اساس راهبرد جمهوري اسلامي ايران يك راهبرد بازدارندگي و دفاع است و سياست ما سياست تنش زدايي، همگرايي و اعتمادسازي با دنيا است.
وقتي مي‌گوييم سياست تنش زدايي، همگرايي و اعتمادسازي، اين منافاتي با قدرت دفاعي و صنعت نظامي ما ندارد؛ ما زماني مي‌توانيم با طرف مقابل خوب مذاكره كنيم و گفت‌وگوي ثمربخش داشته باشيم كه توانمند و قوي باشيم. حركت پر‌شتابي در كشور به سمت خودكفايي در نيازهاي نيروهاي مسلح آغاز شده است.
ما اهل تجاوز نبوده و نيستيم، سياست ما سياست
تنش زدايي، همگرايي و اعتمادسازي با دنيا است. ايران ثابت كرده اهل تجاوز نيست، اهل فرهنگ و نوعدوستي است.
همه جهادهاي اسلام حتي جنگ‌هاي ابتدايي اسلام مي‌تواند جهاد دفاعي باشد، در كشور ما هم در ابتدا وزارت جنگ داشتيم، سپس يك بار در دوران مرحوم مصدق تبديل به وزارت دفاع شد، دوباره پس از كودتاي 28 مرداد به وزارت جنگ تبديل شد.
ما به دنبال تجاوز نيستيم، كشورهايي در دنيا هستند كه نوع صنعت آنها نشانه آن است كه دكترين نظامي آنان دكترين تهاجمي و تجاوز است.
ما اهل فرهنگ، كتاب و هنر و تمدن هستيم و به همين دليل اساس راهبرد جمهوري اسلامي ايران يك راهبرد بازدارندگي و دفاع است و سياست ما سياست تنش زدايي، همگرايي و اعتمادسازي با دنيا است.
ادعاي صلح خواهي و تنش زدايي بدون قدرت، آمادگي براي اشغال كشور، تجاوز ديگران و از دست رفتن منافع كشور است.
ما نيازمند به قدرت ملي هستيم، حال بخشي از اين قدرت ملي قدرت سياسي و بخشي از آن قدرت نظامي و فرهنگي و اقتصادي است و قدرت‌هاي مختلف در كنارهم قدرت ملي را مي‌سازد.
اگر آن روزي كه بايد از قدرت ديپلماسي استفاده كنيم از قدرت نظامي استفاده كنيم يا بالعكس منجر به شكست مي‌شود.
امروز در شرايط به مراتب بهتر از يك سال و دو سال پيش هستيم، دليل آن اين است كه امروز با توان سياسي توانستيم به توافقي برسيم كه آن را تمام كشورهاي دنيا به جز يك كشور جنگ طلب و يك جماعت جنگ طلب در يك كشور ديگر قبول دارند. ممكن است برخي كشورها در دل خوشحال نباشند اما شرايط به‌گونه‌اي نيست كه عليه اين توافق حرف بزنند.
199 كشور دنيا به جز يك رژيم نامشروع و يك عده اعضاي كنگره امريكا موافق توافق هستند. در واقع كار مهمي اتفاق افتاده است؛ توافق برد - برد كه به نفع همه است.
به يك معنا اگر كشوري به دنبال سلاح كشتار جمعي باشد اين توافق، توافق بدي است، اگر ايران مي‌خواست بمب اتم بسازد اين توافق خوب نبود، اما اگر كشوري به‌دنبال كشتار بي‌گناهان نيست و طبق منطق، عقل، دين و فتواي رهبرش به دنبال سلاح كشتار جمعي و بمب اتم نيست بلكه در پي فناوري صلح‌آميز است اين توافق بسيار خوب است و نقص ندارد.
ممكن است برخي به ذهن‌شان بيايد اگر با دنيا توافق كرديم و روابط ما صميمي شد ديگر براي چه سلاح، موشك و هواپيما بسازيم و قدرت دفاعي كشور را تقويت كنيم؟
ما بايد براي اين توان دفاعي خود را تقويت كنيم كه توافق و ثبات در اين كشور پايدار بماند، تا روابط صميمي ما با منطقه و دنيا يك روابط صميمي و پايدار باشد.
اگر يك كشور مستقل نباشد هر چه كه قدرتمند هم باشد تبديل به ژاندارم مي‌شود كه به او دستور مي‌دهند تا چه كار انجام دهد.
اگر كشوري داراي ثبات، انسجام و وحدت ملي نباشد نيروي مسلح آن كشور هم نمي‌تواند به اهداف خود دست يابد. ببينيد در يك كشوري كه اختلاف بين اقوام، مليت‌ها و مذاهب پيش مي‌آيد ارتش هم ضعيف مي‌شود اما اگر ملت منسجم و متحد بود نيروي مسلح پشتوانه مردمي دارد و به خوبي مي‌تواند از مردمش دفاع كند.
اگر صلح مي‌خواهيم بايد قوي و مقتدر باشيم، مشكل و تهديدات فراواني اطراف ما وجود دارد، كشور ما آرام و امن است اما منطقه امن نيست.
شرايطي نيست كه بتوان با خيال راحت گفت تا 10 سال ديگر خبري نيست و بتوان يك نفس راحت كشيد، به شرق كشور نگاه كنيد، مي‌بينيد امريكايي‌ها سكني گزيده و پايگاه نظامي در اختيار گرفته‌اند، به غرب كشور نگاه كنيد، مي‌بينيد يك كشور بزرگ در نا امني و بي‌ثباتي تروريست‌ها است و امريكايي‌ها آنجا هم به نوعي حضور دارند.
در جنوب كشور هم از حضور دريايي قدرت‌هاي بزرگ گرفته تا پايگاه‌هاي آنها در كشورهاي جنوب و كشورهاي شمال همچنان وضعيت مطلوبي ندارد. آيا در چنين شرايطي مي‌توانيم به فكر نباشيم و بي‌خيال باشيم؟ آن هم در شرايطي كه مي‌بينيد قدرت‌هاي بزرگ گاهي به تروريست‌ها جنگ نيابتي مي‌دهند.
مي‌بينيد در منطقه چه وضعي پيش آمده است و نفع آن براي كيست؟ با پول مردم هواپيما و بمب‌هاي مدرن مي‌خرند و بر سر همسايه مظلوم مي‌ريزند، در چنين شرايطي ما بايد آماده، مجهز و مقتدر باشيم.
امروز به چه نقطه‌اي رسيديم نه تنها ابزار كپي كرده و مي‌سازيم بلكه از اين مرحله عبور كرده‌ايم و به سمت طراحي، ساخت و خودكفايي حركت كرده‌ايم و در بسياري از زمينه‌ها خودكفا شده‌ايم.
ما آمادگي داريم با كشورهاي در منطقه كه داراي هدف واحد هستيم، همه ثبات مي‌خواهيم و به دنبال مبارزه با تروريسم هستيم، نوعي هماهنگي، همكاري و حتي ائتلاف تشكيل دهيم تا به اهداف مورد نظر دست يابيم.
امروز تنها چيزي كه مطرح كرده‌اند اين است موشكي نسازيد كه از ابتدا طراحي آن براي سلاح هسته‌اي باشد. ما هيچگاه به‌دنبال اين كار نبوده و نيستيم.
مي‌بينيد كه در برجام در مورد بحث نظامي به هيچ عنوان مساله‌اي وجود ندارد كه نيروهاي مسلح ما قدمي در راهبردها و اهداف خود كوتاه بيايند.
ما از هر كجا كه لازم بدانيم سلاح مي‌خريم و منتظر اجازه هيچكس نخواهيم بود و اگر هم لازم باشد سلاح‌مان را بدون هيچ ملاحظه‌اي خواهيم فروخت.
ما راه تقويت بنيه دفاعي كشور را ادامه مي‌دهيم تا به اهداف مدنظر دست يابيم و هميشه بايد آمادگي لازم براي دفاع خود از سرزمين، ملت و منافع مان داشته باشيم.