وقتي حسن روحاني براي تيم‌ملي بانوان فوتسال دعاي بدرقه خير مي‌كند
خبري كه روي برگه‌ها نبايد خواند
نازنين متين‌نيا / ظهر روز يكشنبه اول آذر صفحه اينستاگرامي رييس‌جمهور بعد از يك‌هفته استراحت، فعال شد. پست اول درباره سفر رييس‌جمهور ازبكستان بود و رسمي و اطلاع‌رسان. اما در پست دوم، مناسبات سياسي كنار گذاشته شد و به شكل عجيبي، اتفاقي كه سال‌هاي سال است در تريبون‌هاي رسمي رياست‌جمهوري رخ نداده، خودش را نشان داد؛ عكسي از تيم‌ملي فوتسال بانوان ايران با متني كه اعلام مي‌كرد بانوان فوتساليست به گواتمالا رفته‌اند و دعاي بدرقه رييس‌جمهور كه: «خدا يار و ياورتان» باشد. پست دوم در فاصله كوتاهي نزديك به هشت هزار لايك گرفت و دويست كامنت از سوي مردم پاي آن نوشته شد كه دربرگيرنده هر موضوعي بود و نقل هر چيزي، برخي‌ها هم بودند كه حتي رييس‌جمهور را «داش‌حسن» مي‌خواندند يا به زبان محاوره نسل چهارمي «دمت گرم» نثارش مي‌كردند. به اين ترتيب مديران صفحه اينستاگرامي رييس‌جمهور (انتظار نداريم كه حسن روحاني با اين‌همه مشغله و مهمان خودش شخصا پست آپلود كند)، موفق شدند تا در يك حركت ساده، نمونه ساده‌اي از همزباني و همراهي دولت و ملت را ثبت كنند و عصر يكشنبه را تبديل به عصري براي بحث و گفت‌وگو پيرامون اين پست اينستاگرامي و حاشيه‌هايش كنند.
اما فارغ از تمام اين حاشيه‌ها، فارغ از آنچه حتي گاهي دولت يازدهم را به آن متهم مي‌كنند كه بيشتر حرف مي‌زند تا عمل كند، اين پست اينستاگرامي را مي‌شود از زاويه ديگري ديد. از همان زاويه‌اي كه مربوط به امكانات و زندگي واقعي ورزشكاران زن ايراني مي‌شود. از همان زاويه‌اي كه بايد ورزشكارحرفه‌اي بانوان باشي تا بداني اين‌همه سال نام نبردن از زنان ورزشكار ايراني چه محروميت‌ها و چه سختي‌هايي را براي زندگي حرفه‌اي آنها رقم زده. بايد ورزشكار حرفه‌اي باشي و مدام در فدراسيون مربوط به رشته‌ات براي گرفتن ساده‌ترين امكانات بالا و پايين رفته باشي و به هر دري زده باشي تا بداني وقتي رييس‌جمهور يك پست ساده مي‌گذارد و آرزوي موفقيت مي‌كند يعني چه و بداني همين كه بالاخره يك‌نفر از مديران نامي از يك تيم آورده و به محدوديت رضايت نداده و دستور برطرف كردن مشكلات را داده، يعني يك قدم بزرگ رو به جلو و يك اتفاق بزرگ بعد از سال‌هاي سال. روي برگه‌هاي كاغذ روزنامه‌ها، روي برگه‌هاي ديجيتالي سايت‌ها و خبرگزاري‌ها و روي صفحه مونيتور گوشي‌هاي همراه و كامپيوترها، روندي كه تيم فوتسال بانوان ايران براي رفتن به گواتمالا طي كرده، خبري ساده است. دستور رييس‌جمهور براي حل مشكلات اعزام به گواتمالا هم همين‌طور. حتي همين پست اينستاگرامي هم در خوش‌بينانه‌ترين حالت يك‌جور لبخند مردمي زدن حسن روحاني به حساب مي‌آيد.
اما در زندگي واقعي بانوان ورزشكار، تمام اينها خبرهاي ساده و روزمره نيست. در زندگي واقعي بانوان ورزشكار همين كه رييس‌جمهور دستور مي‌دهد، پست مي‌گذارد و دعاي خير مي‌كند، مي‌شود خبر. خبري كه ارزش خبري براي رسانه‌ها پيدا مي‌كند؛ براي رسانه‌هايي كه تا ديروز آنقدر دورمانده از رصد حقيقي و درست ورزش بانوان بودند كه با پيروزي آسيايي آنها غافلگير شدند. شايد مرحله بعدي و مراحل بعدي سخت باشد و دور، اما باوركنيد كه وقتي زني باشي ورزشكار و بداني كه چند دهه صبر و مقاومت لازم بود تا رييس‌جمهوري دعاي خيرش را بدرقه راهت كند، همين يك نشانه ساده و متفاوت را هم در چنگ مي‌گيري و اميدوار به روزهايي مي‌ماني كه شرايط و امكانات ورزش حرفه‌اي براي همه مساوي باشد و بخواهند كه فارغ از جنسيت قهرمان باشي. اين حرف‌ها خوشبينانه است؟ اميدواري واهي و دوري به نظر مي‌رسد؟ بله، شايد روي برگه‌هاي كاغذي اين روزنامه و روزنامه‌هاي ديگر اين‌طور باشد، اما در ميدان‌هاي ورزشي، در متن جايي كه قلب زنان ورزشكار مي‌تپد، اين حرف‌ها واقعي به نظر مي‌رسد.