انتقاد حسين عليزاده
از وضعيت موسيقي نواحي
سومين روز از سومين جشنواره موسيقي نواحي آينه‌دار روز شنبه 26تيرماه با برگزاري سه نشست ديگر ادامه يافت. اين جشنواره در آخرين نشست تخصصي خود ميزبان حسين عليزاده بود؛ نشستي كه با صحبت‌هاي انتقادآميز حسين عليزاده پيرامون موسيقي نواحي همراه شد و اين آهنگساز از نگاه جشنواره‌اي به موسيقي نواحي و بي‌توجهي دانشگاه به اين موضوع انتقاد كرد. عليزاده در ابتداي صحبت‌هاي خود گفت: «قبل از پيروزي انقلاب اسلامي به موسيقي نواحي آنچنان كه بايد و شايد توجهي نمي‌شد و به اين نوع موسيقي در نازل‌ترين شكل ممكن آن نگاه مي‌شد اما بعد از انقلاب اسلامي در زمينه موسيقي نواحي اتفاقات خوبي افتاد و به دليل زمينه‌هاي اجتماعي كه در اين زمينه وجود داشت و ملت ايران به دنبال هويت ايراني بود، اين نوع موسيقي نيز ارزش بيشتري پيدا كرد.» عليزاده با اشاره به سير تاريخي توجه به موسيقي نواحي در ايران گفت: «ما بايد هم در عرصه دانشگاهي و هم در عرصه اجرايي، موسيقي نواحي ايران را به سمتي هدايت كنيم كه در جاي خودش ديده شود زيرا اين معني ندارد كه هميشه در تهران كنسرت موسيقي نواحي داشته باشيم. آخر اين همه كتابي كه در زمينه موسيقي نواحي تاكنون به چاپ رسيده به چه درد موسيقي نواحي مي‌خورد و اصولا كدام هنرمندي را در مسير درستش قرار داديم. موسيقي نواحي فقط بي‌پولي و دغدغه‌هاي مادي هنرمندان اين عرصه نيست. متاسفانه ما در طي سال‌هاي اخير به موسيقي نواحي تحقيرآميز نگاه كرديم در حالي كه بايد بدانيم موسيقي نواحي نيازي به ترحم ما ندارد. ما اصلا به اين موضوع توجه نكرديم كه موسيقي نواحي اساسا براي اهالي واقعي اين هنر، شغل نبوده و فلان هنرمند وقتي به نواختن‌سازي مشغول بوده، پس از آن به شغل اصلي خود كه شايد همان كشاورزي بوده، بازگشته است. من باز هم تكرار مي‌كنم چرا با اين همه كتاب، پژوهش و جشنواره همچنان بايد شاهد خراب بودن وضعيت موسيقي نواحي ايران باشيم؟ آيا اينكه در يك برنامه يا جشنواره، دو عدد سكه طلا به فلان هنرمند فعال موسيقي اقوام اهدا كنيم، توجه به موسيقي است؟ ما بايد به سمتي حركت كنيم كه موسيقي نواحي ايران را در همان قالب سينه به سينه به دنيا نيز صادر كنيم.» او در بخش ديگري از صحبت‌هايش گفت: «من با جشنواره مخالف نيستم اما معتقدم بايد نگاه‌ها را عوض كنيم. ما بايد به تمام ايران سفر كنيم تا تمام ارزش‌هاي‌مان را بشناسيم. آخر چرا بايد در دانشگاه‌ها فقط آموزش موسيقي كلاسيك و غربي داشته باشيم و فقط در كتاب‌هاي مرتبط با اتنوموزيكولوژي، دنبال موسيقي نواحي باشيم. متاسفانه ما موسيقي نواحي را در اين چارچوب حبس كرديم و تبديل به فرمول‌هاي دانشگاهي كرديم و اگر كساني هم حضور دارند، به خاطر اين موضوع است كه خودشان به موسيقي نواحي توجه دارند؛ آنها فهميده‌اند كه تمام موسيقي به رديف و دانشگاه‌ها ختم نمي‌شود.» عليزاده در پايان صحبت‌هايش با اشاره به اينكه هنرمندان بزرگ فقط در تهران نيستند ابراز اميدواري كرد كه سمينارهاي اين‌چنيني از مسير توريستي خود خارج شود تا ما بتوانيم به اعماق اين موسيقي‌هاي ارزشمند برسيم.