ظريف و كري
در سوي ديگر مذاكرات برهم زدن توافق و درخواست تمديد از سوي كشوري كه وزير خارجه‌اش چهار روز پياپي وقت خود و معاونانش را صرف مذاكره كرده و وزراي خارجه ديگر اعضاي 1+5 به دعوت او به وين آمدند، اگر نه غيرقابل قبول كه اندكي سخت است. بر اين باورم كه تمايل اوباما و تيمي كه او براي مذاكرات انتخاب كرده يكي از دلايل اصلي حصول توافق ژنو در كمترين زمان ممكن (در مقايسه با زمان طولاني مذاكرات هسته‌يي) است. اگر راهبرد دور جديد مذاكرات بنا بر مشهور مبتني بر استراتژي «برد- برد» است، عدم اصرار بر گنجاندن موضوعات غير مرتبط (از سوي دو طرف) جزيي لاينفك از اين راهبرد خواهد بود. اولتيماتوم روز گذشته اوباما به كنگره درباره وتوي هر تحريم جديد نمايانگر عزم جدي و شرط‌بندي رييس‌جمهور امريكا براي حصول توافق با تهران است. روشن است اين امر نيز همچون استراتژي برد - برد ناشي از نيازي دو طرفه است. همان‌طور كه اجازه نمي‌دهيم موضوعات جانبي از جمله رژيم صهيونيستي از طرف ديگر در مذاكرات هسته‌يي مطرح شود، اشتباه بزرگي خواهد بود اگر دست برتر ايران در منطقه را عاملي در اخذ امتيازات بيشتر در مذاكرات هسته‌يي بدانيم. اتفاقا در پرتو موفقيت مذاكرات، وزن منطقه‌يي ايران تثبيت خواهد شد. تلاش برخي كشورهاي عربي براي عدم موفقيت مذاكرات كه تا مرز فشار به واشنگتن و حتي تهديد اين كشور پيش رفت ناشي از اين مساله است. همين كه اين كشورها و رژيم صهيونيستي و حاميان آن در داخل امريكا تلاش برعدم حصول توافق دارند، ما بايد تلاش خود را براي حصول هر چه سريعتر آن بكنيم.