خیام یا اهلی شیرازی

ساقی! غم من بلند آوازه شده‌ست

سرمستی من برون ز اندازه شده‌ست

با مویِ سفید سرخوشم کز خطِ تو

پیرانه سرم بهارِ دل تازه شده‌ست

این رباعی در چاپ‌های متعارفِ خیام، فقط در هدایت آمده و در دیگر طبع ها نیست. گویا به تأثیر از او، شاملو هم آن را به اسمِ خیام روایت کرده و بیتِ دومِ را «کز می تو» خوانده‌اند (در هدایت هم همین صورتِ غلط آمده است). در صورتی که از اهلی‌شیرازی است (دیوانِ اهلی شیرازی، ص 656) و صورتِ صحیح همان است که آورده‌ایم و با ضبطِ دیوانِ اهلی شیرازی هم مطابق است و تناسبِ «موی سفید » و «خط» مؤید اصالتِ آن است.

گویا بعدها به دلیلِ نفهمیدنِ معنیِ «خط» (موی رسته بر چهره و...) و نیز تناسبِ با «ساقی» آن را به «می» تغییر داده‌اند.