روياي بدون مرز

«اين همان فرانسه‌اي است كه عاشق آن هستيم. از نژادهاي مختلف هستيم، ولي يك تيم هستيم. همه‌مان براي يك پرچم بازي مي‌كنيم، چون بعد از پوشيدن پيراهن، همه‌چيز يكي مي‌شود.» حرف‌هاي آنتوان گريزمن در مورد تيم ملي فرانسه خيلي واضح است. براي تمام منتقدان به استفاده از بازيكنان با ريشه آفريقايي يك پيغام مشخص داشت و به همه گفت كه ما يك «تيم» هستيم. تيمي بدون مرز كه در آن وجه اشتراك نه ريشه و نژاد بازيكنان، كه تعلق خاطرشان است.

هوگو لوريس، كاپيتان تيم ملي فرانسه، شايد تير آخر را زده باشد و به صورت مستقيم به اثرات اجتماعي اين قهرماني اشاره كرده است: «بسيار زيباست كه مي‌بينيم مردم فرانسه اينقدر متحد، خوشحال و مملو از خوشي هستند. اين همان كشوري است كه هميشه مي‌خواهيم ببينيم. فوتبال اين قدرت را دارد تا چنين تاثيري بگذارد. كيليان امباپه، نماينده جوانان آفريقايي‌الاصلي است كه توانسته در جامعه ميزبان به خوبي اثرگذار باشد و اميدوار است بخشي از مشكلات مردم را حل كرده باشد. امباپه در پايان بازي به خبرنگاران گفت: «بسيار خوشحاليم و باعث افتخار ما است كه توانستيم مردم فرانسه را خوشحال كنيم. مي‌دانستيم در راستاي فراموش كردن اختلافات و مشكلات مردم، بايد نقش‌مان را بازي و كمك كنيم.» منظور از اختلافات و مشكلات، نگاه بدي است كه به مهاجران وجود دارد. راستگرايان در حال قدرت گرفتن هستند و ناسيوناليست‌ها اعتقاد چنداني به اينكه مهاجران از حقوق برابر با شهروندان بومي فرانسه داشته باشند، ندارند. همان نگاهي كه برخي در ساير كشورها هم دارند و بدون اينكه بدانند اين فوتبال بازي كردن چه تاثيري در شرايط اجتماعي مردم دارد، فقط نظر مي‌دهند. ديديه دشان، سرمربي تيم اين قهرماني را متعلق به همه و به خصوص بازيكنانش مي‌داند. همان بازيكن‌هايي كه دو‌سوم‌شان غيربومي هستند؛ «حالا اين برد و اين قهرماني متعلق به من نيست. متعلق به اين بازيكنان است. در اين 55 روز كارهاي زيادي انجام داديم. اين يك تاجگذاري عاليرتبه است. مفتخريم كه فرانسوي هستيم و آبي. پيروزي امروز به بازيكنان تعلق دارد.»

روياي فرانسه، رويايي بدون مرز بود. يك روياي بزرگ كه تمام جامعه فرانسه را در بر گرفت. گلزنان بازي فينال براي فرانسه همه از مهاجران بودند. احتمالا اينقدري كه براي ما تاكيد روي اين موضوع اهميت دارد، براي خود اروپايي‌ها مساله وجود نداشته باشد. وقتي مهاجران به عنوان شهروند پذيرفته مي‌شوند، نمي‌توان ساير حقوق‌شان را ناديده گرفت. يكي از حقوق اوليه هر انساني هم فوتبال بازي كردن و روياي رسيدن به جام جهاني است. اين موضوع براي فرانسوي‌ها آنقدر اهميت دارد كه داخل پيراهن‌شان- در قسمتي كه پشت گردن قرار مي‌گيرد- يك شعار زيبا نقش بسته است: «تفاوت‌هاي‌مان ما را متحد مي‌كند.» حالا فرانسه قهرمان جهان است. بيست سال پيش هم با تكيه بر مهاجريني مثل تورام و زيدان به قهرماني رسيدند. اين موضوع، نشانگر نهايت استفاده از پتانسيل‌هاي يك ملت است.