چرا با اتهام‌زنندگان به مسوولان برخورد نمي‌شود؟
طيبه سياوشي
اخيرا تعدادي از افراد منتصب به جريان جبهه پايداري در فضاي مجازي با انتشار توييت‌هايي سعي در بي‌اعتماد‌سازي مردم نسبت به مسوولان دارند. مسوولان مانند اين افراد بخشي از نظام جمهوري اسلامي ايران هستند، حال اينكه چه فرآيندي سبب شده تا اين افراد متصور شوند دلسوزي بيشتري از مسوولان نسبت به نظام دارند مشخص نيست. اين افراد با كدام سند مسوولان را به عدم علاقه‌مندي به كشور متهم كرده و مي‌گويند هر زماني كه از كشور خارج مي‌شوند، دل‌نگران بازگشت مسوولان به كشور هستند؟ اين افراد در ادامه پروژه خود، درخواست ممنوع‌الخروجي مسوولان و خانواده آنهارا دارند. سوالي كه پيش مي‌آيد آيا اين افراد نيز به اين ممنوع‌الخروجي احتياج دارند يا خير؟ در سال‌هاي اخير ما شاهد بوده‌ايم تعدادي از افرادي كه به دليل برخي تخلفات متواري شده‌اند متعلق به اين جريان بوده يا از نزديكان اين طيف سياسي بوده‌اند. اين افراد بايد بدانند كه در شرايط فعلي اتهام زني و تخريب دولت، تخريب نظام است. اين افراد تعمدا درحال تخريب نظام هستند. از آن جهت معتقدم تخريب دولت تخريب نظام است چون در خارج از كشور تمام جريانات سياسي را مجموعه جمهوري اسلامي ايران دانسته و تفاوتي ميان اصلاح‌طلب و اصولگرا قايل نيستند. اگر اين افراد متصور هستند كه با تخريب دولت مي‌توانند به اهداف مدنظر خود در حاكميت برسند، بسيار ساده‌انديشي است. هدف اين افراد از تخريب دولت كسب سهم بيشتر در ساختار قدرت است اما واقعيت بيانگر موضوع مهمي است كه نبايد از آن غافل شد. يكي از بدترين وجوه اين جريان‌سازي‌ها، تخريب اعتماد عمومي نسبت به مسوولان و كارگزاران نظام است. هرمرتبه‌اي كه اين اتهامات مطرح مي‌شود، اعتماد عمومي به حاكميت ضربه مي‌خورد. كدام دسته از افراد و رسانه‌ها از انتشار چنين محتواهايي سود مي‌برند؟ پاسخ روشن است. هرفردي كه به نوعي دشمني و عناد با نظام جمهوري اسلامي ايران دارد ضمن استقبال از چنين موضوعاتي سعي در بزرگنمايي آن مي‌كند. دولت دوازدهم، دولتي اصلاح‌طلب نيست و دولت نيز هيچگاه چنين ادعايي نداشته اما از آنجايي كه حسن روحاني با حمايت اصلاح‌طلبان رييس‌جمهور شده، يكي از مهم‌ترين اهداف جريان تندرو از حمله به دولت، تخريب جريان اصلاحات است. اين جريان مشغول طراحي سناريو براي فضاي سياسي كشور است كه در هفته‌هاي آتي از اين پروژه رونمايي خواهند كرد. جريان تندرو فراموش كرده است كه ما در نظام جمهوري اسلامي زندگي مي‌كنيم نه كره شمالي. كشوري كه مسوولانش پس از سفرهاي خارجي به وطن خود باز نمي‌گردند كره شمالي است نه ايران. سوالي كه از اين افراد كج‌انديش و بد‌سليقه بايد پرسيد آن است كه كدام مسوول جمهوري اسلامي ايران از كشور خارج شده و حاضر به بازگشت نشده است؟ در طول اين چهل سال چند نفر از مسوولان از كشور گريخته‌اند؟ اين افراد تلاش دارند تا رييس‌جمهور قانوني كشور را با بني‌صدر شبيه‌سازي كنند درحالي كه بني‌صدر نيز پس از عدم كفايت و عزل از مسووليت از كشور خارج شد. نه شخصيت حسن روحاني و نه شرايط كشور با دوران بني‌صدر قابل قياس نيست. اگر اين اتهام از سوي افراد نزديك به جريان اصلاحات يا اعتدالگرا مطرح مي‌شد چه برخوردي با آنها صورت مي‌گرفت؟ پاسخ مشخص است، افراد به زير سوال بردن امنيت نظام متهم مي‌شدند اما اكنون فرصتي در اختيار اين افراد قرار گرفته است كه با خيالي آسوده و از تريبون‌هاي مختلف شديدترين اتهامات را متوجه مسوولان قانوني كشور مي‌كنند و كسي با آنها كاري ندارد.
عضو فراكسيون اميد مجلس