اميدواري در سايه آزادي و عدالت
بحران آب مثالي ديگر براي تشريح اين گزاره است كه مي‌توان با عينكي ديگر عدالت و آزادي را ديد. اگر مديريت نشود، بحران امنيتي و سياسي مي‌آفريند. اگر مردم به اين كمبود آب اعتراض كنند حق دارند و بايد هم اعتراض كنند اما اين اعتراضات نبايد منجر به اين شود كه اپوزيسيون خارج‌نشين قرار است عدالت يا آزادي با خود به همراه بياورد. مردم نبايد اين پالس را براي خارج از ايران بفرستند كه كسي يا كساني از بيرون بيايند و براي آنها عدالت و آزادي به ارمغان بياورند. حق مردم را بايد خود مردم بگيرند و از مسوولان دلسوز نظام مطالبه كنند.
موضوع سوم اين است كه در بيانات يادگار امام نكات پنهاني وجود دارد و آن اين است كه الان مداخله خارجي‌ها در مسائل ايران به‌شدت مشهود است. براي نمونه زماني كه نخست‌وزير اسراييل پارچ آبي را به دست گرفت و گفت ما به شما در مورد بحران آب كمك خواهيم كرد اما اين ظاهر ماجرا بود و آنها مي‌خواستند اين تصور را القا كنند كه مسوولان جمهوري اسلامي حتي در تامين آب شرب مردم با مشكل مواجه هستند. بايد بدانيم كه خارج‌نشينان به دنبال حق مردم نيستند بلكه به دنبال تغيير نظام هستند و بايد مسوولان اين موضوع را درك و سعي كنند مرز ميان آزادي و عدالت رعايت شود. البته كه ما بحران آب خرمشهر را نمي‌توانيم ناديده بگيريم كه از شرمندگي‌هاي نظام جمهوري اسلامي است و بايد همه مسوولان توجه داشته باشند كه اگر مي‌خواهند عدالتي را محقق كنند نبايد آزادي را ذبح كرد.
رابطه عدالت و آزادي در جمهوري اسلامي ايران بسيار قوي و عميق است و تنها در مثال‌هاي موجود نمي‌گنجد حتي در بحث آزادي‌هاي سياسي، اجتماعي و اقتصادي هم مثال‌هاي قابل ذكري وجود دارد. در پايان معتقدم در سه قوه به خصوص در قوه قضاييه و مقننه بايد مراكزي پيش‌بيني شود تا از حدود آزادي و عدالت پاسداري كند و هر كجا كه يكي براي ديگري قرباني شده حتما واكنش نشان دهد چرا كه با رعايت حدود آزادي و عدالت مي‌توان مردم را به آينده اميدوار كرد.