خداحافظي با مرد شيك‌پوش و خوش سليقه روزنامه‌ها
روز دوشنبه 19 آذر ماه احمدرضا دالوند، گرافيست، منتقد هنري، پژوهشگر و نويسنده مطبوعات بعد از تحمل دوره‌اي بيماري در منزلش درگذشت. بسياري از دوستان و همكاران او هشتگ «احمدرضا دالوند» را داغ كردند و درباره او نوشتند. آنچه مي‌خوانيد منتخبي از نوشته‌هاي اين هشتگ است: «خيلي دلم سوخت احمدرضا دالوند هم رفت. الان ديدم فقط 60 سال داشت. در مركز رسانه هم استادمان بود. طراح و گرافيست كلي از روزنامه‌ها بود. مرگ از آنچه فكر مي‌كنيم به ما نزديك‌تر است خيلي نزديك»، «اي داد... قلب‌مون هزار تيكه شد. احمدرضا دالوند نه فقط مدير هنري و گرافيست و دبير طرح و كاريكاتور برترين مطبوعات بود كه كارتونيستي درجه يك نيز بود. مرگ همچنان از اهالي طنز قرباني مي‌گيرد.» «سال‌ها بود قرار بود نمايشگاه بذاري از كارتون‌هات آقاي دالوند، پس كجا رفتي؟»، «ديروز رفته بود خونه جديد، خوشحال بود، مي‌خواست يك اتاقش را گالري آثارش و در اتاق ديگرش كارهاي جديدتر طراحي كند، اما همه حضورش در آن خانه كمتر از هفت ساعت شد.» «خداحافظ آقاي دالوند»، «دوست ندارم باور كنم. مگر هنرمند هم مي‌ميرد! درگذشت احمد رضا دالوند داغ سنگيني براي اهالي هنر و مطبوعات است. روحش شاد و يادش گرامي»، «بيمار رو روي چه حسابي مرخص مي‌كنند از بيمارستان؟ يعني قطع اميد كه مي‌كنند ميگن ببريد خونه راحت بميره؟ يا نه، ميگن حالش مساعد‌تر شده، ميشه توي خونه نگهداري كرد؟ مرخصش كردند، رفته خونه، ساعت دوي شب حالش بد شده و تمام!»، «احمدرضا دالوند هم رفت. بعد از بهمن جلالي دومين استاد در مركز رسانه بود كه رفت. ١٥ سال پيش شاگردش بودم. مي‌دانم خيلي از روزنامه‌نگاران امروز مديون او هستند. او طراح و گرافيست كلي از روزنامه‌ها و مجله‌هاي ايران بود. حيف از نبودن چنين مرد ارزشمند، باسواد و متواضع .حيف»، «حالا بعد از استاد حسين قندي؛ جاي منتقد؛ طراح و گرافيستي كه تمام اين سال‌ها به اصول خودش وفادار ماند و همرنگ بي‌رنگي زمانه نشد براي هميشه خالي خواهد بود. حالا ما مانده‌ايم و خاطرات ميداني كه ديگر نامش هم جوانان نيست.»، «اوايل دهه ۸۰ احمدرضا دالوند آمد روزنامه ايران براي تغيير گرافيك. قبلش با «جامعه» انقلاب كرده بود. شيك‌پوش، احساساتي و خوش‌مشرب بود. «ايران» را به يكي از زيباترين روزنامه‌هاي فارسي آن روزها تبديل كرد. صفحات ساده و چشم‌نواز با نقش‌هاي منحصربه‌فرد كه خودش كشيده بود. نظير نداشت.»، «يه بار وسط يه گپ و گفت در روزنامه طبق يه عادت هميشگي ازش پرسيدم اگه قرار باشه يه توصيه كنيد كه تو كار رسانه به دردم بخوره چي مي‌گيد؟! يه چند لحظه‌اي فكر كرد و با يه خنده تلخ گفت: «خودت باش و پوستت رو كلفت كن، اينجا خيلي سخته تا آخرش طاقت بياري» «روحت شاد احمد رضا دالوند»، «مرد باروني‌پوش و خوش سليقه روزنامه (ها) مون رفت!» و«آنهايي كه از نزديك هنرمند توانا و انسان شريف و نازنين را فهم كرده‌اند، مي‌دانند چه گوهري ديگر نيست».