نگاهي مثل عليزاده داشته باشيم
نيوشا طبيبي
فيلم مستند بزم رزم را اگر نديدهايد، پيشنهاد ميكنم كه ببينيد. مستندي است بسيار خوب كه درباره تاريخ موسيقي جنگ در سالهاي دفاع مقدس ساخته شده. از موضوع جذاب آنكه بگذريم، استاد حسين عليزاده در اين فيلم سخناني ميگويند كه به نظرم بايد به دقت آنها راشنيد و به آنها فكر كرد. به ويژه آنكه اين سخنان از زبان كسي جاري ميشود كه هر زمان اراده كند، بهترين دانشگاههاي جهان قدمش را گرامي ميدارند. استاد درباره ايران و مشكلات زندگي در سرزمين مادري ميفرمايند (قريب به مضمون): «من نميايستم كنار و بگويم ايران آنطور و ايران اينطور… آن كس كه كار اشتباهي انجام ميدهد، رفتار بدي ميكند، ايراني است، او خود من است، آن ديگري هم من هستم… من نميروم بيرون مبارزه كنم. من ميمانم در وطنم و براي خوب شدن و بهتر شدن آن در ايران براي ايران مبارزه ميكنم…» ديدگاه ميهندوستانه اين استاد بزرگ بايد اشاعه پيدا كند. بايد براي ايران بهتر با ناخوشيها و كژيها و اشتباهات مبارزه كرد. مبارزهاي براي ميهن، براي اعتلاي نام ايران. مبارزهاي مهرآميز، سرشار از محبت تا هموطني كه به اشتباه قدمي به زيان ميهن بر ميدارد، آگاه شود و اندكاندك هيچ يك قدمي بر خلاف منافع ملي برنداريم. آرزويي دور اما ممكن است.
بازيهاي جام ملتهاي آسيا در امارات در جريان است. تلاش عده زيادي از هموطنان براي خريد بليت بازيها ناكام مانده به اين دليل كه فقط بازيهاي ايران تمام بليتهايش فروش رفته و صندلي خالي در وبسايت براي خريد وجود ندارد! بليت بازيها ۲۵ درهم يعني در حدود صد هزار تومان در وبسايت اصلي فروش بليت قيمتگذاري شده است. اما داستان تمام شدن اين بليتها چيست؟ ظاهرا عدهاي هموطن «زرنگ» كه اتفاقا مالك آژانسهاي مسافرتي هستند، اين بليتها را به طور گسترده خريداري كردهاند تا در موقع مناسب به چندين برابر قيمت به ايرانيان متقاضي حضور در ورزشگاه بفروشند. كيسه دوختن و كسب درآمد از هر چيز! به قيمت خالي ماندن تعداد زيادي از صندليهاي ورزشگاه در زمان بازيهاي ايران بليتها را احتكار كردهاند!
براي مهار اين زرنگيهاي زشت و سوءاستفاده از هر موقعيت براي ثروت اندوزي حقيقتا هيچ قوه قضاييه و قهريهاي نميتواند، كاري كند. زرنگيها كه ارزشمند شوند و ميهن و سود عمومي نزد برخي به هيچ گرفته شوند، حتما اتفاقات سخت ناخوشايندي ميافتد. اگر هر يك از ما نگاهي مانند آقاي عليزاده به ميهن داشته باشيم و هموطنان را پارههاي تن خود بدانيم، آن وقت است كه راه اصلاح و بهبود بسياري از امور را گشودهايم. غير از اين اگر همه چيز را بر عهده دولت- بهمثابه دستگاهي جدا از مردم- بگذاريم، آب از آب تكان نخواهد خورد.