كمبود نشاط خودنمايي مي‌كند
كمبود نشاط در جامعه و كمرنگ بودن فضاي تخليه انرژي‌هاي جوانان باعث شده كه بخشي از افراد به هر بهانه، به دنبال شادي گروهي در خيابان‌ها باشند؛ فرقي نمي‌كند چه برد از بوركينافاسو و چه تساوي با استراليا و چه مسائل ديگر. در مورد حضور بخشي از مردم در خيابان‌ها در ارتباط با موضوع مذاكرات در لوزان، البته ابعاد مختلف اين دستاورد يك سند تاريخي است كه اقتدار و نرمش قهرمانانه ملت ايران را به اثبات رسانده و تلاش‌هاي شبانه‌روزي گروه مذاكره‌كننده نتيجه داد. اما اين‌گونه ابراز خوشحالي، نظير آنچه در سعادت‌آباد ديده شد، نمي‌تواند ارتباطي با برنامه هسته‌اي داشته باشد چرا كه اينجانب با چشم خويشتن ديدم، بعضي از افراد حاضر، اصلا اطلاعي از ماهيت حضور نداشتند و فقط به دنبال بهانه‌اي براي حضور خود بودند. بستن خيابان‌ها و سنگين شدن ترافيك نظير آنچه گفته شد، مخصوصا وقتي در رسانه‌هاي بيگانه به عنوان شادي مردم ايران به نمايش درمي‌آيد، ممكن است در سرنوشت مراحل بعدي مذاكرات تاثيرگذار باشد. سازمان‌ها، نهادها و مديران ذي‌ربط بايد برنامه‌هايي براي نشاط و شادي جوانان داشته باشند و امكانات منطقي و مجاز براي تخليه انرژي نهفته نوجوانان و جوانان ايجاد كنند. بارها عرض كرده‌ام، ممكن است با اين روند، شادي بخشي از جوانان از كنترل خارج شده و عوارض منفي براي جامعه و خودشان به دنبال بياورد. بايد به فكر افزايش سطح نشاط در جامعه بود و فرهنگ شادي را در چارچوب‌هاي منطقي تدوين كرد تا ديگر فرزندان ما دنبال بهانه‌هاي كوچك و بزرگ نباشند.
اين كمبود نشاط كه نشانه‌هاي آن را اين روزها زياد مي‌بينيم، از نگاه رفتارشناسي باعث افزايش افسردگي، اعتياد، خودكشي و افت كارايي مخصوصا در جوانان مي‌شود. نبود نشاط در جامعه موجب كاهش توانمندي‌هاي روحي و رواني افراد مي‌شود و در موارد مختلف مي‌توان در پژوهش‌هاي ميداني و تجزيه و تحليل آمارهاي مربوط به اعتياد، خودكشي، طلاق و... ردپاي پررنگي از افسردگي و كمبود نشاط را ديد. براي همين است كه مديران، نهادها و سازمان‌هاي ذي‌ربط، بايد وقايعي مثل شادي‌هاي خياباني را به عنوان يك نشانه مهم در نظر بگيرند و براي درمان سركوب اين انرژي نهفته، راه‌حل‌هاي منطقي و كارآمدي به كار ببرند.
پي‌نوشت: شب‌هاي پنجشنبه و جمعه و دقيقا از زماني كه مذاكرات هسته‌اي به نتيجه رسيد، خيابان‌هاي مختلف شهرهاي مختلف، شاهد مردمي بود كه براي جشن و شادي به خيابان آمده بودند. پنجشنبه شب، نخستين حضور مردم بود و بعد از آن صبح روز جمعه متني دست به دست مي‌شد كه در آن نوشته شده بود محمد جواد ظريف از مردم خواسته تا ساعت هشت و نيم شب به خيابان‌ها بيايند. اين متن آنقدر در فضاي مجازي دست به دست شد كه ظريف را مجبور كرد تا در پستي ضمن قدرداني از مردم و حمايت بي‌نظيرشان، بگويد كه چنين درخواستي نداشته و آن متن دروغي است. صبح شنبه، خبرگزاري‌ها و سايت‌هاي مختلف عكس‌هاي از شادي دسته‌جمعي مردم منتشر كردند و اين سوال اصلي تازه شكل گرفت: «آيا اين مدل شادي عجيب نيست؟» سوالي كه دكتر مجيد ابهري، رفتارشناس و پژوهشگر در يادداشتي كه خوانديد به آن پاسخ داده.