لوريس چكناواريان: نوازنده قدرتمند نداريم

گروه ادب و هنر

نشست خبري اپراي «پرديس و پريسا» به آهنگسازي لوريس چكناواريان ديروز با حضور دست‌اندركاران اين پروژه در تالار وحدت تهران برگزار شد. اين اپرا قرار است روزهاي پانزدهم و شانزدهم بهمن در تالار وحدت تهران به رهبري پيمان منصوري، تهيه‌كنندگي محمدباقر نحوي و مديريت اجرايي احسان تارخ روي صحنه رود.

لوريس چكناواريان آهنگساز اپراي «پرديس و پريسا» درباره اجراي دوباره آن گفت: «بسيار خوشحالم كه دوباره شرايطي فراهم شده كه تعدادي از هنرمندان جوان عرصه موسيقي با همراهي يك گروه اجرايي خوب و منسجم مي‌تواند اثر «پرديس و پريسا» را روي صحنه ببرد. اين اثر يكي از كارهاي سنگين من در عرصه آهنگسازي است كه به آن علاقه فراواني دارم. اين پروژه از آن كارهايي است كه بايد بخش خصوصي آن را انجام مي‌داد كه خوشبختانه اين امكان ميسر شد و من بسيار خوشحالم كه يك اپراي عاشقانه اين ‌بار روي صحنه تالار وحدت پيش روي مخاطبان قرار مي‌گيرد.»

چكناواريان كه اكثر آثار او را اركسترهاي غيرايراني اجرا كرده‌اند، درباره همكاري با اين اركستر جوان گفت: «اركسترهاي ما با درنظر گرفتن تمام تلاش‌هايي كه در اين زمينه انجام مي‌دهند، هنوز در حدي نيستند كه بخواهند اپراهاي سنگين را اجرا كنند، بنابراين ما بايد پول خرج كنيم و با آوردن نوازنده قوي و با كيفيت از كشورهاي خارجي براي ارتقاي سطح نوازندگي خودمان تلاش‌هايي را انجام دهيم.» او درباره اينكه چرا در اين پروژه به عنوان رهبر حضور ندارد، گفت: «همان‌طور كه گفتم حضور در يك اركستر به عنوان رهبر براي من ديگر كار سختي است ضمن اينكه براي آن مجموعه‌اي كه من بخواهم به عنوان رهبر اركستر حضور داشته باشم بايد بودجه زيادي داشت چراكه ما هنوز در كشورمان آن‌قدر نوازنده قدرتمند نداريم كه بتواند از پس اپراهاي سنگين بربيايد. البته در اين اجرا بچه‌هاي نوازنده نهايت كوشش خود را انجام داده‌اند اما بايد بپذيريم كه براي اجراي اپراهاي من از جمله «مولانا»، «رستم و سهراب»، «ضحاك» و «خودكشي صادق هدايت» بايد هزينه زيادي را صرف كرد زيرا كاري كه من مي‌خواهم انجام دهم بايد تركيبي از نوازندگان قدرتمند ايراني و خارجي باشد كه فعلا امكان اجراي آن در ايران ميسر نيست اما اميدوارم بالاخره روزي شرايطي فراهم شود كه بتوانيم با اركسترهاي خارجي اين آثار را اجرا كنيم.» چكناواريان درباره ارزيابي خود از مجموعه اركسترهاي دولتي كشورمان در نسبت با اظهارنظرات خود پيرامون كيفيت اركسترها در ايران تصريح كرد: «ما هرچه را داريم مي‌توانيم بزرگ كنيم اما كسي كه موسيقي اركستر را مي‌شناسد قطعا مي‌تواند تشخيص بدهد كه آن اركستر خوب است يا بد؟ اما اگر بخواهيد نظر شخصي من را بدانيد بايد بگويم كه اركسترهاي ما با درنظر گرفتن تمام تلاش‌هايي كه در اين زمينه انجام مي‌دهند هنوز در حدي نيستند كه بخواهند اپراهاي سنگين را اجرا كنند. به اعتقاد من وقتي نهادي مانند وزارت ارشاد خواستار تقويت اركسترهاي خود است بايد نصف نوازنده‌هايش را از خارج بياورد. من بر اين باورم اگر از همين امروز بخواهيم شاهد رونمايي از يك اركستر خوب باشيم بايد از ۷ سالگي نوازنده تربيت كنيم تا ۳۰ سال آينده يك اركستر خوب داشته باشيم. گرچه بچه‌هاي ايراني ما خيلي تلاش مي‌كنند اما بايد بپذيريم كه آنها هنوز توانايي خودنمايي در دنيا را ندارند.»