نيم قرن غزل ناب

اگر آبونمان طبع شاعران بوديم و بابت لذت ادبيات قبض‌هاي ماهانه مي‌آمد، چقدر بدهكار محمدعلي بهمني بوديم؟ از روزگاري كه پا به پاي جوانان دهه چهل، پياده از چاپخانه خيابان گرگان تا انستيتوي گوته با سبيل‌هاي پرپشت و سياه نيچه‌اي راه مي‌افتاد و غزل‌هاي صدادارش را مي‌خواند تا امروز كه پا به پاي جوانان دهه هشتاد و نود، متين و آرام و صبور با همان سبيل‌هاي پرپشت اما سفيد نيچه‌اي غزل عاشقانه مي‌خواند و غزل غزل عاشقانه مي‌شنود و پكي به قليان پنجاه سال تجربه‌اش مي‌زند و شمع تولد هفتاد و پنج سالگي‌اش را فوت مي‌كند، لذت نيم قرن غزل ناب را جرعه جرعه به كام شاعران ريخته و اعتباري به شعر و شاعري بخشيده است. ما هم وامدار بهمني هستيم حتي سلايقي كه ديوان غزل را كتاب مقدس قرون مي‌نامند و به حجم آن ورقي اضافه نمي‌كنند بي شك با خواندن غزل بهمني و بهمني‌وار، بدهكار قبض آبونمان طبع وقاد اين شاعرند...