ديپلماسي فعال
« ديپلماسي تبادل زنداني »در اصل چانه‌زني و آمادگي ايران براي مذاكره دريكي از شروط پيشنهادي است. بديهي است كه مذاكره آن هم ميان ايران و امريكا به اين راحتي و شتابزدگي صورت نمي‌پذيرد و نيازمند طرح‌هاي نرم و مقدماتي است. ضمن آنكه ديپلماسي كشوربايد بتواند در عوامل اثرگذار منطقه‌اي در تشديد تنش‌هاي ايران- امريكا نقش‌آفريني كند. اين موضوع نيازمند مذاكرات جدي با جبهه به اصطلاح همراه ايران در منطقه است. محورتركيه و قطرهدف اصلي مذاكرات ايران است؛ محوري كه مي‌تواند براي مثلث عربستان، امارات و رژيم صهيونيستي در منطقه هزينه‌تراشي كرده و حامي ايران در توازن منطقه‌اي باشد. به اين معني كه از طريق حمايت‌هاي منطقه‌اي تركيه و قطر، ضمن ايجاد توازن منطقه‌اي فشارهاي ناشي از رفتار ساير بازيگران در منطقه به حداقل برسد.
ديدارهاي ديپلماتيك آتي نيز به نظرفعالانه و براي سنجش امكان‌پذيري مذاكرات احتمالي است. سفر به مسكو و ديدار با مقامات روسيه و همچنين ديدارهايي در كره شمالي همگي بيانگر نشانه‌هايي از آمادگي طرف ايراني براي گفت‌وگو است، هرچند ممكن است اين گفت‌وگوها نتايج محسوسي در ابتدا نداشته باشد اما بيانگر اين است كه تهران به دنبال حل موضوعات منطقه‌اي و بين‌المللي از طريق مسالمت‌آميز است. به هرحال اگرچه عرصه سياست عرصه برداشت‌هاي فلسفي نيست اما مي‌توان از رفتار و كنش بازيگران، احتمالات پيش‌رو را تبيين كرد.