عبيد زاكاني و فضيلت نقادي
در تاريخ هزارساله شعر فارسي، بسيار بوده‌اند شاعران مداحي كه دفتر سخن را به غبار مدح آلوده‌اند و به سوداي صله و پاداش، دُر لفظ دري را نثار فرومايگان كرده‌اند. اما در ميان شاعران ما چهره‌هاي درخشاني هم به چشم مي‌خورند كه قدر هنر خود را مي‌شناخته‌اند و نقد را بر مدح ترجيح مي‌داده‌اند و به جاي سخنور مداح، هنرمند نقاد بوده‌اند. كساني كه نقادي را فضيلت مي‌دانسته‌اند و خلاقيت هنري خود را به مثابه ابزار تيز و كاراي نقد به كار برده‌اند. شاعراني همچون ناصرخسرو، سنايي، سيف فرغاني، حافظ و... كه محك و ترازوي شرايط روزگار خود بوده‌اند و شعر را ابزار نقد و سنجش زمانه خود كرده‌اند.
اما بدون شك عبيد زاكاني در صدر اين گروه شاعران قرار دارد. او سيماي درخشان هنر نقاد در ميراث شعر فارسي است كه توانسته تلخي نقد را به شيريني طنز بياميزد و آثاري خلق كند كه معرف ذهن بيدار و خلاقيت بسيار اوست.
نقادي او زمينه‌هاي نقد ديني، نقد سياسي، نقد اجتماعي و از همه مهم‌تر نقد اخلاقي را در برمي‌گيرد كه نشان‌دهنده وجه بسيار مهمي از جايگاه عبيد و ارزش آثار اوست. بيستمين نشست از مجموعه درس‌گفتارهايي درباره عبيد زاكاني در روز چهارشنبه ۵ تير ساعت 16:30 با حضور دكتر محمدجواد اعتمادي به «عبيد زاكاني و فضيلت نقادي» اختصاص دارد كه در مركز فرهنگي شهر كتاب واقع در خيابان شهيد بهشتي، خيابان شهيد احمد قصير (بخارست)، نبش كوچه سوم برگزار مي‌شود. در اين نشست به ارزش و فضيلت نقادي عبيد زاكاني پرداخته و نمونه‌هايي از آثار نقادانه او بررسي مي‌شود.