عكس‌نوشت
عكس‌ها ذاتا فجايع بزرگ را به سوژه‌هايي رسانه‌اي تقليل مي‌دهند و با تمام خدمتي كه به وجدان بشري مي‌كنند، اجازه نمي‌دهند وقايع تراژيك به اندازه خودشان اين روزگار تيره و تار را به نمايش بگذارند. سوزان سانتاگ در كتاب «درباره عكاسي» بحث مهمي دارد كه مرورش خالي از لطف نيست: در عكسي كه از يك فاجعه انساني گرفته شده، عكس به مثابه يك اثر هنري بيشتر به چشم مي‌آيد يا عمق آن فاجعه؟ در سايت‌هاي خبري زير عكسي كه در بالا مي‌بينيد، نوشته‌اند: تصويري از غرق شدن يك پدر و دختر السالوادوري كه مي‌خواستند از مرز مكزيك وارد امريكا شوند ولي در رود مرزي «برونسيل» غرق شده‌اند؛ بعد هم بالاي خبرشان تيتر زده‌اند: عكسي كه جهان را تكان خواهد داد. وقتي به عكس نگاه مي‌كنيم مشخص است كه عكاس كادرش را هنرمندانه تنظيم كرده و خواسته علاوه بر انعكاس اين اتفاق غم‌انگيز، تصويري حرفه‌اي ثبت كند. قطعا اين عكس چند روزي در جهان دست به دست خواهد شد ولي كجا مي‌تواند يقه سياستمداران، از جمله ترامپ را بگيرد و با عصبانيت به آنها نشان بدهد كه چگونه كودكان، قرباني سياست‌هاي ضد انساني آنها مي‌شوند؟ آيا ترامپ، اصلا به اين چيزها فكر مي‌كند؟