مقتداي مطلق بود
اگر تنها صفت او گويم، به زبان و عبارت من راست نيايد كه در جمله علوم و اشارات و عبارات بي‌تكلف به كمال بود و قدوه جمله مشايخ بود و اعتماد همه بر او بود و مقتداي مطلق بود. هم الهيان را شيخ بود و هم محمديان را امام و هم اهل ذوق را پيشرو و هم اهل عشق را پيشوا. هم عباد را مقدم، هم زهاد را مكرم. هم صاحب تصنيف حقايق، هم در لطايف تفسير و اسرار تنزيل بي‌نظير بود و از باقر رضي‌الله عنه بسيار سخن نقل كرده است و عجب دارم از آن قوم كه ايشان خيال بندند كه اهل سنت و جماعت را با اهل بيت چيزي در راه است كه اهل سنت و جماعت اهل بيت را بايد گفت به حقيقت و من آن نمي‌دانم كه كسي در خيال باطل مانده است، آن مي‌دانم كه هر كه به محمد ايمان دارد و به فرزندانش ندارد به محمد ايمان ندارد. تا به حدي كه شافعي در دوستي اهل بيت تا به حدي بوده است كه به رفضش نسبت كرده‌اند...
تذكره الاوليا – عطار نيشابوري