عارف بر لزوم گفتن از موانع و تلاش اصلاح‌طلبان تاكيد كرد
آيا استراتژي «سكوت» مي‌شكند؟
«شايد لازم باشد علاوه بر اطلاع‌رساني به مردم درباره فعاليت‌هاي صورت گرفته درخصوص برخي موانع بر سر راه تحقق وعده‌هاي داده شده با مردم صادقانه صحبت كنيم تا بدانند ما تلاش كرديم جلوي برخي رخدادهاي ناخوشايند را بگيريم اما توفيقي حاصل نشد.» اين بخشي از صحبت‌هاي محمدرضا عارف، رييس فراكسيون اميد در ديدار با كارگروه شهرسازي و معماري بنياد اميد ايرانيان است كه نشان مي‌دهد، رييس عمدتا ساكت فراكسيون اميد كه ميزان راي‌‌اش در انتخابات مجلس شوراي اسلامي دور دهم حتي از راي محمدرضا خاتمي در مجلس ششم هم پيشي گرفت، تصميم دارد بالاخره با مردم از «موانع» سخن بگويد.
به گزارش اميدنامه؛ محمدرضا عارف كه ديروز در بنياد اميد با يكي از كارگروه‌هاي اين بنياد ديدار داشت، تاكيد كرد كه بنياد اميد با تشكيل اتاق فكر در زمينه‌هاي راهبردي و كلان، برنامه‌هاي توسعه و پيشرفت و تشكيل كارگروه‌هاي تخصصي در جهت آسيب‌شناسي موضوعات مختلف اجتماعي، فرهنگي و علمي قدم برمي‌دارد.
او همچنين در جريان اين ديدار به مباحثي چون آسيب‌شناسي عملكرد مديريت شهري و نقاط ضعف و قوت آن، پاسخگويي به انتظارات مردمي در اين زمينه، مباحث مهمي چون حاشيه‌نشيني، بافت‌هاي فرسوده، سياست‌هاي مديريت شهري و حمل‌و‌نقل عمومي كه به آن كمتر پرداخته شده است، تاكيد و البته اذعان كرد كه داشتن مسكن كه آرزوي دست‌نيافتني براي بخشي از جامعه شده است بايد با برنامه‌ريزي مناسب به سمت احقاق اين حق كه در قانون اساسي نيز به آن اشاره شد، رفت.
گرچه اين نشست انتخاباتي نبود و اعضاي آن نيز تنها كارگروه‌هاي تخصصي بنياد اميد ايرانيان بودند اما محمدرضا عارف در خلال اين ديدار به نكته‌اي اشاره كرد كه به نظر بايد رخداد مهمي براي فراكسيون اميد و اصلاح‌طلبان تلقي شود.
عارف ضمن تاكيد بر لزوم گفت‌وگو با مردم اشاره كرد كه «شايد لازم باشد علاوه بر اطلاع‌رساني به مردم درباره فعاليت‌هاي صورت گرفته درخصوص برخي موانع بر سر راه تحقق وعده‌هاي داده شده نيز با مردم صادقانه صحبت كنيم تا بدانند ما تلاش كرديم جلوي برخي رخدادهاي ناخوشايند را بگيريم اما توفيقي حاصل نشد.»
او همچنين در بخش ديگري از صحبت‌هاي خود به ارايه برنامه‌هاي راهبردي براي انتخابات مجلس يازدهم نيز اشاره كرد و گفت «متاسفانه بخشي از سرمايه اجتماعي به دلايل گوناگون از جمله ناكارآمدي بخش‌هايي از نظام اداري و تصميم‌گيري از دست رفته است و بايد به فكر بازگرداندن نشاط به جامعه و بالا بردن سطح مشاركت مردم در همه زمينه‌ها به خصوص در انتخابات باشيم.»
آنچه عارف ديروز و 226 روز مانده به انتخابات به آن اشاره مي‌كند، دغدغه و شايد به بياني بهتر مطالبه جدي بدنه اجتماعي اصلاح‌طلبان بوده و هست. اما چرا اين اتفاق رخ نداد و چرا فراكسيون اميد مجلس نتوانست كاركرد مناسبي را كه انتظار مي‌رفت، داشته باشد؟
زماني كه فهرست انتخاباتي تحت عنوان اميد براي انتخابات مجلس در همه استان‌ها به ويژه تهران منتشر شد، انتقادات كم نبود. يكي از جدي‌ترين انتقاداتي كه از سوي مردم شنيده مي‌شد «ناشناخته» بودن اسامي بود. انتظارها از سياستگذاران اصلاح‌طلب اين بود كه نيروهاي جدي‌تر و سرشناس را به پارلمان بفرستند اما عملا اين اتفاق با تصميم نهادهاي نظارتي بي‌نتيجه ماند. با اين حال قرار بر اين شد كه تيمي حرفه‌اي از مجموعه اصلاح‌طلبان خارج از مجلس تلاش كنند تا همراه با تيمي كه در داخل مجلس حضور دارند، خواسته‌هاي بدنه اجتماعي اصلاح‌طلبان را از طريق مناسبات پارلماني پيش ببرند. اين اتفاق هم اما بنا به دلايل متعدد از جمله اعمال فشار از سوي برخي دستگاه‌ها هر روز بيشتر رنگ باخت و بي‌انگيزگي نيز ميان چهره‌هاي اصلاح‌طلب ايجاد كرد كه نشان مي‌داد اين راهبري بايد از داخل مجلس صورت گيرد.
اما آنچه در مجلس هم رخ داد با وجود اقدامات مثبت و رو به جلو باز هم مردم را به ادامه اين راه اميدوار نگه نداشت و ضعف‌ها و كمبودها بيشتر به چشم آمد. يكي از دلايل شايد عدم راهبري درست هيات‌مديره اين جريان در مجلس باشد اما يكي ديگر از دلايلي كه احتمالا هر روز بر نااميدي مردم افزود «سكوت» در مقابل برخي موانع بود.
به دليل ضعف رسانه‌اي و البته كار تشكيلاتي بسياري از اقدامات مثبت و تاثيرگذار كمتر ديده شد و البته اقداماتي كه در دستور كار اما با موانعي روبه‌رو بود نيز اطلاع‌رساني نشد؛ موضوعي كه محمدرضا عارف نيز كه در اغلب مواقع سكوت را بر گفتن ترجيح مي‌داد به آن اشاره دارد. اين اظهارنظر نشان مي‌دهد كه احتمالا در آستانه انتخابات دور يازدهم مجلس شوراي اسلامي، استراتژي‌ها اندكي تغيير مي‌كند و گفت‌وگو با مردم از راهي صادقانه‌تر و بي‌پرواتر پيش خواهد رفت.