انجام كار گم شده است
غلامرضا شرفي
امروز بيش از سه هفته از آغاز بارش‌هاي زمستاني استان خوزستان و متعاقب آن، بالا زدن فاضلاب در خيابان‌هاي آبادان و كوت عبدالله و... مي‌گذرد. اين در حالي است كه مردم اين خطه زرخيز سال‌هاست كه از معضلات عديده‌اي مانند آلودگي هوا و فاضلاب رنج مي‌برند و با وجود اختصاص بودجه‌هايي ويژه براي حل اين معضلات در اين استان، هنوز اتفاق خاصي رخ نداده و مردم نيز همچنان با اين چالش‌ها دست به گريبان هستند. از سويي گفته مي‌شود كه سوء مديريت دليل اصلي اين نابساماني‌هاست و حتي شنيده‌ام كه استاندار خوزستان گفته‌اند كه به نظر مي‌رسد خوزستان دچار مسموميت پولي شده است به‌طوري كه اعتبارهاي خوبي براي آن در نظر گرفته مي‌شود ولي هيچ‌گاه اين پروژه‌ها به سرانجام نمي‌رسد. با اينكه بنده به شخصه چنين سخني را از زبان استاندار نشنيده‌ام، ولي باز هم معتقدم كه اين مشكل، معضلي ملي است كه تمامي كشور ما با آن دست به گريبان است. اينكه اولا در زمان اختصاص بودجه، آن را بر اساس اولويت‌هاي استاني تعيين مي‌كنند ولي بعدا به خاطر شرايط خاص و مختلفي كه رخ مي‌دهد، اين اعتبارات در بخش‌هاي ديگري صرف مي‌شود. به همين دليل به نظر مي‌رسد قوانين و ضوابط به گونه‌اي باشد كه چارچوب عملكردي مديران بخش‌هاي مختلف مشخص باشد و آنها فقط در اوقات اضطراري و ضروري بتوانند از اختيارات‌شان استفاده كنند، نه اينكه هر وقت خودشان احساس نياز كردند به بهانه همين اختيارات تصميم‌گيري كنند! در مورد خوزستان و مشكلات فاضلاب و آلودگي هواي آن نيز به نظر مي‌رسد مجموعه‌اي از عوامل مديريتي و بودجه‌اي باعث شده‌اند تا همچنان اين معضلات باقي باشند. از سويي در چند سال گذشته و به دليل خشكسالي، اولويت‌هاي استان چيزي‌هاي ديگري غير از آلودگي هوا و فاضلاب و سيل بود و از سويي در يكي، دو سال اخير كه سال‌هاي ترسالي آغاز شده است، با اولين بارش‌ها فاضلاب‌ها بالا زده و هر از چند گاهي شاهد بروز سيل در بخشي از استان هستيم. اين در حالي است كه اگر همين امروز مسوولان بنشينند و براي شهرهايي كه در پايين‌دست رودخانه‌ها و در معرض سيل هستند، يا شهرهايي كه در معرض گرد و غبار يا بارش‌هاي فراوان هستند، فكري اساسي كنند به راحتي مي‌توان بر اين مشكلات فائق آمد تا مردم شريف اين خطه بيش از اين تحت فشار نباشند و عذاب نكشند. مردم مظلومي كه به دليل شرايط سخت زندگي‌شان واقعا به تنگ آمده‌اند. چرا كه از خود مي‌پرسند، با چه استدلالي بايد در چادرهايي كه در حاشيه شهر علم شده، ساكن شوند؟
مردم شهرهاي اين استان حق دارند كه از خود سوال كنند كه چرا بايد در شهري كه سابقه احداث فاضلاب در آنها به بيش از 60 تا 70 سال قبل برمي‌گردد، همچنان مجبور باشند از كوچه‌هاي پر از فاضلاب عبور كنند؟ آيا در اهميت اين موضوعات همين‌قدر بس نيست كه رهبر معظم انقلاب در پي درخواست وزير كشور با اختصاص 40 هزار ميليارد تومان از محل ذخيره ارزي براي حل معضل فاضلاب استان خوزستان موافقت كردند، پس چرا هنوز عزمي جدي را در بين مسوولان نمي‌بينيم؟ واقعيت اين است كه در طول چند ماه اخير بارها با مسوولان استاني، امدادي، حتي معاون وزير و... در مورد مشكلات ياد شده استان صحبت كرده‌ام. اما در عمل هنوز اتفاق خاصي رخ نداده است. براي همين به نظر مي‌رسد مشكلاتي مانند معضلات خوزستان، بايد با عزم كشوري و ملي حل شود و به تنهايي و با تصميم‌هاي استاني و محلي قابل حل نيست. عزمي كه مي‌تواند پاسخي باشد به محروميت‌ها و فشارها و دردهاي استاني كه نه‌تنها 8 سال در خط اول و مقدم جبهه حق عليه باطل جنگيد كه خود يكي از اصلي‌ترين شريان‌هاي تامين مالي اقتصاد كشور از طريق مناطق نفتي‌اش است.