صادركنندگان تقلبي و واقعي
عباس آرگون
شرايط كرونا در كنار تحريم‌ها به پيچيدگي وضعيتي كه صادركنندگان با آن روبه‌رو هستند، افزوده است. صادركنندگان ارز را بر مي‌گردانند و بايد اين كار را انجام دهند، چراكه صادرات يك فرآيند مكرر است تا مجددا از طريق خريد يا آوردن مواد اوليه و موردنياز كالاي خود را بسازد تا آن را مجددا صادر كند. بخشي از صادركنندگان كه البته مشخص است چه كساني هستند، ارز حاصل از صادرات را به كشور بازنمي‌گردانند. انتظار از صادركنندگان بزرگ اين است كه ارز خود را به كشور بياورند، چراكه به اين منابع براي تداوم فعاليت‌هاي تجاري نياز است و آنها هم بايد در خدمت كشور باشند و نمي‌توان برخي را استثنا كرد. آنهايي كه صادركننده واقعي هستند در بازگشت ارز به كشور مشكلي ندارند، چراكه ورود به حوزه صادرات كار راحتي نيست و كسي كه بخواهد در اين حوزه موفق باشد بايد بتواند اسم و رسمي از خود براي تداوم فعاليت‌هايش داشته باشد، ولي بايد با افرادي كه به صورت موردي به اين بخش وارد مي‌شوند يا درصدد سوءاستفاده هستند برخورد شود. نبايد از اين موضوع دور شد كه واقعيت فعلي كشور به گونه‌اي است كه براي عبور از بحران پولي و مالي فعلي كشور، نياز به همكاري و كمك همه گروه‌هاست. همگي در يك كشتي نشسته‌ايم و ممكن است صادركننده نيز از نظر مالي در شرايط مساعدي نباشد اما نبايد نسبت به بازگشت ارز تعلل كند. بحران فعلي اقتصادي ايران به‌گونه‌اي است كه بايد تمام اجزاي اقتصاد كشور به كمك بيايند و افراد فقط منافع خودشان را نبينند. البته در كنار كمك بخش خصوصي و صادركنندگان، دولت نيز بايد گام‌هايي بردارد. به عنوان مثال دخالت خود را در اقتصاد كمتر كند و شرايطي حمايتي براي صادرات ايجاد شود. صادرات علاوه بر ارزآوري مي‌تواند اشتغال پايداري را نيز ايجاد كند. در سايه عدم حمايت، نه تنها صادرات كه اشتغال نيز آسيب‌هاي جدي مي‌بيند. اين حمايت از صادرات غيرنفتي به‌خصوص در شرايط كاهش فروش، درآمد و قيمت نفت مي‌تواند جبران كاهش درآمدهاي نفتي باشد. از سوي ديگر در اين حمايت‌ها بايد منافع صادركنندگان نيز رعايت شود، چراكه آنها نيز با ريسك‌هايي سر و كار دارند و خط مقدم و پيشران اقتصادي كشور هستند.