اقتصاد- لاريجاني يا جهانگيري
غلامعلي جعفرزاده ايمن‌آبادي
الف) مشكل اول و آخر امروز مردم ما، مشكل اقتصاد است؛ والسلام! لذا هركس مي‌خواهد رييس‌جمهور شود، بايد بگويد چطور مي‌خواهد سفره مردم را رنگين كند و حداقل اگر هم نتوانست، بايد بتواند چند خط سياه‌وسفيد روي سفره مردم بياورد و آن را از اين وضع سفيدي و خلأ مطلق خارج كند، ضمن آنكه مردم اين دفعه شعار نمي‌پذيرند، بلكه بايد گفته‌ها ضمانت اجرايي داشته باشد، بنابراين فكر مي‌كنم دولتي كه برنامه اقتصادي نداشته باشد، به نتيجه نمي‌رسد. به هر حال در گذشته مردم بارها وعده‌هاي رنگارنگ شنيده‌اند اما امروز ديگر تا برنامه عملياتي نبينند به كسي اعتماد نمي‌كنند.
بحث كرونا هم البته چالش بزرگي است اما از آنجا كه اين بحران، يك چالش و بحران جهاني است، آن‌چنان در نحوه راي‌دهي شهروندان اثرگذار نيست. البته مردم مثلا نحوه مديريت كرونا در ايران را با نحوه خدمت‌رساني ديگر دولت‌ها و كشورها قياس مي‌كنند اما درنهايت مي‌دانند اين مشكل بسياري از كشورهاي قدرتمند را هم به زانو درآورده و آن‌چنان از وضع فعلي مديريت كرونا در ايران ناراضي نيستند.
ب) در بحث گزينه و اينكه مردم درنهايت به چه كسي راي خواهند داد نيز بايد بگويم كه بالاخره امروز مردم چندان تابع حزب و گروه و جناح نيستند؛ از طرفي هنوز افرادي كه اسامي‌شان مطرح است، نتوانسته‌اند برنامه‌هاي خود را تشريح كنند. درنتيجه واقعيت آن است كه هركس بتواند در مناظره‌ها مباحث اقتصادي را مطرح كند و مهم‌تر از آن مسائل اقتصادي را طوري عنوان كند كه مردم متوجه شوند، پيروز خواهد بود. در گذشته هم شاهد شعارهاي اقتصادي بوديم و مثلا مي‌گفتند درآمدها را چندبرابر مي‌كنيم اما معلوم نبود چطور قرار است چنين كنند. بنابراين مردم امروز به سوابق افراد نگاه مي‌كنند كه مثلا فلان وزير يا فلان رييس قوه موفق بوده است. درنهايت شخصا به جز جهانگيري و لاريجاني، گزينه بهتري سراغ ندارم.
رييس فراكسيون
مستقلين ولايي مجلس دهم