شعارهايي كه به محاق رفت
احمد شيرزاد
استاد دانشگاه
در آن سالي كه گفتوگوي تمدنها از سوي رييس دولت اصلاحات پيشنهاد شد، طنين جدي در عرصه جهاني داشت. هرچند برخي فكر ميكردند اين سخنان ايران آن هم به دليل موضعگيريهاي منفي برخي كشورها پذيرفته نخواهد شد، اما در عمل اينگونه نشد. ما شاهد بوديم كه در همان زمان استقبال گستردهاي حتي از سوي نهادهايي در سطح سازمان ملل از اين اظهارات صورت گرفت. اما چند سالي بيش طول نكشيد كه رويدادهاي پس از پايان كار دولت اصلاحات آن را به محاق فراموشي برد. شعاري كه ميتوانست براي ايران و ايراني مايه افتخار شود به دليل حسادتهاي بچهگانه به فراموشي سپرده شد. شايد به اين دليل كه چون خود پيشنهاددهنده نبودند، ارزشي براي آن قائل نشدند. از همان زمان و درست با روي دادن اتفاقاتي دركشور تا حدودي سعي بر مخدوش شدن چهره ايران شد. تلاشي كه البته براي بازسازي، زماني چند ساله را گذراند تا به دولتي ديگر و پيام جهاني ديگر از سوي ايران شود. جهان عاري از خشونت نيز يكي ديگر از اين شعارها است كه از نيازهاي جامعه امروز بشري محسوب ميشود. شعاري كه هرچند اميدواريم همچون شعار قبلي طنينانداز شود، درگير اين واقعيت است كه نبايد تنها به آن به عنوان يك شعار بسنده كرد. هر اقدامي از سوي كشور ما تاثير خود را در جامعه جهاني خواهد گذاشت. بايد رفتارها و مطالبي از سوي دولت بيان شود كه پسنديده است. طبق دستور الهي بايد به نحوي با مردم گفتوگو و به نحوي با آنها مخالفت كرد كه زيبا و نيكو باشد. صدها انسان فرهيخته همچون روساي دولت اصلاحات و اعتدال، بايد تلاش كنند تا آثار سوء اقدامات نسنجيده را پاك كنند. مردم ايران مردمان اخلاقمداري هستند. اين خصلت صلح جويي و بشردوستي بايد در تمام چهرههاي ايران بيش از پيش نمايان شود.